Natuurlijk zijn er wel meer zoals hij. Eeuwige beloftes. Lui die te vaak geblesseerd raken om echte kansen te krijgen. Maar Cerny is nou eenmaal Ajacied in een periode waarin een Europa league finale en een halve finale Champions League worden gehaald. Zijn paar jaar lijken een eeuwigheid. Vooral omdat we hem zo weinig zagen.

Cerny is vooral die goal in de slotfase tegen Celtic, in Glasgow, november 2015. Toen wist ik, en iedereen, zeker dat hij door ging breken. Mijn vriendin mocht hem overigens niet zo.

We kenden elkaar nog niet heel lang en ze vond dat ze zich moest verdiepen in mijn interesses. Tegenwoordig weet ze wel beter, maar toen gingen we dus naar Schotland. Voornamelijk om een paar dagen kastelen te bezoeken en steden te bekijken, maar ook om naar Celtic - Ajax te gaan. Tussen het thuispubliek.

Een voorsprong voor Ajax werd in haar hoofd een groot nachtmerriescenario

Ik had gezorgd dat we in een rustig vak zaten. Hoog achter de dug-outs. In de Johan Cruijff Arena gaat het hier doorgaans beschaafd aan toe. Bij Celtic ligt dat wat anders. Het complete stadion is één grote F-side. Op de emotiewereldkaart ligt Glasgow nou eenmaal ter hoogte van Athene.

Ik vond het geweldig, maar zij vond het wat beangstigend. Begrijpelijk. Ze was een keer bij een eredivisiepotje geweest, maar dit was totaal onbekend terrein. Een voorsprong voor Ajax werd in haar hoofd een groot nachtmerriescenario. En toen maakte Cerny dus 2-1. Geweldig. Ik wist dat ik het moment nooit meer zou vergeten. Zij, om andere redenen, waarschijnlijk ook niet.

Het effect op de ons omringende Schotten was ook niet mals. Een man van ver in de zeventig leerde me spontaan wat nieuwe scheldwoorden en twee groen-witten, vier stoeltjes verder, raakten op de vuist. Ik oefende succesvol genoeg op mijn pokerface. Ik werd in ieder geval nergens bij betrokken.

Vaclav Cerny gaat dus naar FC Utrecht. Hij wordt een van die vele spelers die we voor de wedstrijd even toe klappen bij de opsomming van die anderen. Het zal, ook bij hem, weer een heleboel oproepen in onze hoofden.