Sommigen van ons moesten in de ochtend werken, dus rijden we naar Volendam met boekingsstress. Wanneer we rond 13.00 uur koers zetten naar het vissersdorp, heeft de Uefa driekwartier eerder het speelschema voor de competitiefase van de Champions League bekendgemaakt. Maar goed, die logistieke uitdaging gaan we met plezier aan! 

Ditmaal kruip ik dus niet achter het stuur, maar zit ik met pen, papier en een Rabobankscanner achterin de auto. Chelsea FC en Olympique de Marseille hebben minder prioriteit. Marseille kan altijd nog met de auto, als we al mogen. En in Londen kun je op honderdduizend manieren komen. Voor Bakoe bekijken we opties via Polen, Georgië, Hongarije en Turkije. 

We deden vorig jaar een paar dagen Bakoe, dus dit jaar wat korter. We hoopten op Kairat Almaty, maar helaas. Voor Villarreal CF bekijken we vluchten naar Valencia, Alicante en Madrid. De opties worden klaargezet en planners op het werk krijgen een appje met verlofaanvragen.

Het verkeer onderweg maakt dat we tijd zat hebben om onze research te doen. Uiteindelijk parkeren we pas om 15.30 uur bij sporthal Opperdam. Normaal gesproken parkeren we op het Marinapark, maar omdat we daar twee seizoenen geleden anderhalve dag in de file stonden, kiezen we nu voor een andere plek.

De wandeling naar het stadion is maar 650 meter. Een vrij hoog hek op die route maakt het voor een deel van onze groep nog een aardige uitdaging. Met een gekneusd sleutelbeen en een scheur in een korte broek, wandelen we een halfuur voor de aftrap rondom het stadion richting het uitvak. 

Het wordt mijn zesde bezoekje aan het stadion van Volendam. Eén keer bezocht ik hier het KNVB-bekerduel met ASV De Dijk. Dit is de vijfde editie van FC Volendam-uit. Van de vier voorgaande potjes, werden er drie gewonnen en één verloren. De meeste potjes bevond het uitvak zich op de huidige plek, op de Jaap Bond Tribune. Alleen in 2008 was het uitvak op de lange zijde. Eerst met de 1-0-nederlaag in het bekertoernooi, die de meeste van ons kennen als de pizzapot van Jeroen Verhoeven. En op 8 december van dat jaar, toen het uitvak met doeken en fakkels stilstond bij de vijf jaar daarvoor overleden Para.  

Brobbey is vorig jaar, ondanks een slecht seizoen, continu gesteund door supporters. Dan laat je toch verdomme zien wat je waard bent?

De opstelling is inmiddels binnen. Brian Brobbey is er niet eens bij. Hij heeft van de club ruimte gekregen na te denken over zijn toekomst. Ik zal er wel weinig van begrijpen, maar wat een gelul. Je krijgt een paar miljoen per jaar. Je bent vorig jaar, ondanks een slecht seizoen, continu gesteund door supporters. Dan laat je toch verdomme zien wat je waard bent?

Maar niet bij Ajax. Daar krijg je lekker een middagje vrij, om na te gaan denken waar je in de toekomst een paar miljoen mag gaan verdienen. En dat terwijl we al weken met een spits spelen die er alles aan doet, een briljant pinchhitter is, maar eigenlijk niet kan voetballen. 

We sluiten aan in de rij Ajacieden. De QR-code op de telefoon wordt gescand en we krijgen een hardcopy kaart. Op deze manier wandelen vierhonderd Ajacieden het uitvak op. Vierhonderd Ajacieden die 19,54 euro betaalden voor een leuke pot voetbal, maar al bij de eerste duels blijkt het een matige middag te worden.

We zien slordig balverlies, duels worden verloren en het maakt de in het blauw uitkomende Ajacieden op het oog weinig uit. Na een minuut of zes lijkt Ajax de regie over te nemen. De keeper redt op een schot van Steven Berghuis. Twintig seconden later heeft Raul Moro de bal voor het binnenschuiven, maar hij schiet net naast. 

Weer een paar minuten later gebeurt wat we verwachten. Youri Baas kopt de bal ongelukkig tegen Ko Itakura, waarna Henk Veerman de afvallende bal hard achter Vitezslav Jaros schiet. Achter me wordt gevloekt vanwege de grote zwarte vlag met ons logo, die het zicht beperkt. Naast me verzucht iemand dat hij wel wil ruilen. Dan hoeft hij de ellende op het veld niet aan te zien. Je hoopt bijna dat de supporters van Vitesse het duel in Volendam hebben uitgezocht om gele rookpotten het veld op te gooien. Dat we even de tijd krijgen orde op zaken te stellen. Het blijkt Waalwijk te zijn geworden. 

Achteraf lees ik op sociale media dat de plannen er wel waren, maar dat er iets tussen kwam. Dat zal dan wel te maken hebben met de paar gearresteerde Arnhemmers. Iedereen kan er lacherig over doen, maar ik snap wel dat je uit een mengeling van wanhoop, verdriet en boosheid iets wil doen. Natuurlijk is de KNVB niet de schuldige, maar de emotie kan ik begrijpen. 

Ook in Volendam klinkt er massaal applaus voor de bij een gruweldaad omgekomen Lisa. Een mooi gebaar.

Ook in Volendam klinkt er massaal applaus voor de bij een gruweldaad omgekomen Lisa. De autist in me vindt het irritant dat het de achttiende minuut is, maar het gebaar blijft mooi. Een stuk mooier dan wat we op het veld zien. Itakura komt een keer goed op en schiet net naast. Ook Taylor mist een grote schietkans.

Het uitvak blijft vrij positief achter Ajax staan, maar het slaat totaal niet over. In de blessuretijd van de eerste helft lijkt Ajax dan toch op 1-1 te komen. De keeper redt een schot van Berghuis, Moro passt in de rebound naar de zestienmeter en Taylor loopt binnen. Maar omdat Moro buitenspel stond, gaan we toch met een achterstand rusten. 

Na een uur krijgt Ajax een hoekschop. Langs de lijn staan Mika Godts, Davy Klaassen en Josip Sutalo klaar om Moro, Kian Fitz-Jim en Itakura te vervangen. De corner wordt eerst genomen. Gelukkig, want Weghorst verlengt de hoekschop en Itakura werkt binnen. Terwijl het ‘Koko, Kokokoko, Kokokoko, Koko I-ta-ku-ra’ klinkt op de bekende melodie van 2Unlimited, worden de wissels doorgevoerd. De Japanner klapt naar het uitvak en neemt plaats op de bank. 

De gelijkmaker helpt Ajax niet over het dode punt heen. Veel balbezit, maar weinig echte kansen. De beste Ajacieden op het veld zijn Jaros en Nick Verschuren. Helaas is die laatste verhuurd aan FC Volendam. Vlak voor tijd steekt hij vrijwel het hele veld over, om alleen met een overtreding te kunnen worden afgestopt.

Ook de zes minuten blessuretijd brengen geen verlossende winnende goal. Om de een of andere bizarre reden mag Rayane Bounida nog vijf minuten meedoen, maar ook dat mag niet baten. De tweede keer puntenverlies in vier wedstrijden. Vier verliespunten uit potjes thuis tegen Telstar, Go Ahead Eagles, Heracles Almelo en FC Volendam. Gewoon te veel. 

De spelers bedanken het uitvak, waar dit keer de frustratie het wint van de liefde. Waar na Eagles-uit het We love you Ajax, we do nog klonk, zien we nu een enkeling applaudisseren, een ander wegwerpgebaren maken en een deel stil voor zich uit kijken. De spelers draaien zich om en lopen richting kleedkamer. We wandelen om het stadion heen, richting de auto. We draaien de N247 op en rijden vrij soepel richting de A10. Ondertussen kopen we een kaartje voor PSV-uit en bespreken nog een keer de opties voor de Europese uitwedstrijden.

Maar eerst even twee weken geen Ajax.

Aanbevolen

Ajax zet bepaald geen zoden aan De Dijk