Natuurlijk was het mooi deze twee jongens uit de eigen jeugd te eren. Ook voor Van ’t Schip, een ongelofelijk grote Ajacied, was het zijn laatste thuiswedstrijd als hoofdtrainer. John, die instapte op een moment dat niemand anders het ook maar durfde. Daarvoor verdient hij alle lof.

Een Ajacied die niet alleen commentaar vanaf de zijlijn geeft, maar juist een stap vooruit deed. En dat terwijl hij in de moeilijkste fase van zijn leven zat, na het overlijden van zijn vrouw Daniëlle.

Mooie anekdote: het was John die vlak voorafgaand aan de uitdelen van de individuele prijzen de uitreiking nog even uitstelde, zodat hij wist wat er op de andere velden was gebeurd. Toen bleek dat hij Ajax definitief de vijfde plaats had bezorgd, kon worden overgegaan tot de uitreiking. “Want,” zo zei hij, “Europees voetbal is zo belangrijk voor de club, Fabian.” Eens te meer plaatste hij de club voor alles. Zoals het hoort.

Eens te meer plaatste hij de club voor alles, zoals het hoort.

Na afloop van de ereronde, stond ik John aan de rand van het veld op te wachten. In mijn handen een fotolijst, die we normaliter overhandigen aan Ajacieden en trainers die de club na een langdurig en vaak succesvol dienstverband verlaten. Dat succes zat er dit seizoen helaas niet in. Langdurig was het hoofdtrainerschap van John ook niet, maar toch verdient hij deze lijst.

Waarom? Alleen al om zijn trouw aan de club. Juist die trouw, daar gaat het om in supportersland. Ook wij zijn hondstrouw en keren de club nooit onze rug toe. Dat bleek dit seizoen weer eens.

John, ik wil je namens SV Ajax nogmaals bedanken voor al je inzet in de achterliggende periode. Persoonlijk hoop ik dat je in welke rol dan ook behouden blijft voor de club. Jij die met je prachtige lach en heerlijke humor als geen ander weet waar Ajax voor staat. Juist dit soort Ajacieden hebben we keihard nodig bij de wederopbouw van ons aller Ajax!

Aanbevolen

‘A je to, buurman!’