Het betoog van Tadic duurde minutenlang. Ajax had even daarvoor met 1-0 gewonnen van Sparta, maar de aanvoerder sprak vooral zijn afschuw uit over het veld. “KNVB, put away all this kunstgras,” waren de felle woorden van Tadic, die de term ‘kunstgras’ overigens verdacht veel liet lijken op ‘kutgras’.

Ik applaudisseerde voor mijn televisie. Dat is best gek wanneer er geen wedstrijd, maar een persconferentie wordt uitgezonden. Met zijn woorden schoot Tadic echter raak. Eindelijk was er weer iemand die de ergernis van veel voetballiefhebbers hardop durfde uit te spreken, al is het woord ‘kutgras’ eigenlijk nog misplaatst als we het simpelweg hebben over een lap plastic.

De geur van vers gemaaid gras hoort net zoveel bij het voetbal als die van in vet gebakken hamburgers. Niets is zo mooi als een sliding op een licht vochtig veld. Plassen water, een laagje sneeuw of een polletje; ze hebben tot zoveel gedenkwaardige voetbalmomenten geleid. De wielerklassieker Parijs-Roubaix zou ook niet leuk zijn met louter kurkdroge kasseien tijdens de koers.

Tot zover mijn romantische betoog. De echte bezwaren tegen kunstgras zijn alom bekend. Het spel heeft soms meer weg van zaalvoetbal, de clubs met een nepmat hebben er voordeel van en zeer regelmatig lopen spelers typische kunstgrasblessures op. Statistisch schijnt dat laatste nooit bewezen te zijn, maar als liefhebber weet ik wel beter. En datzelfde geldt voor de spelers.

Het was nota bene Michael van Praag, toenmalig voorzitter van Ajax, die begin deze eeuw voorspelde dat onze club binnen een paar jaar op kunstgras zou spelen. Gelukkig is het zover niet gekomen.

“Iedere voetballer speelt vijftig procent minder. Dat is heel veel, maar je hebt ook niet het plezier wanneer je op kunstgras speelt. We maken te veel technische fouten, die we normaal niet maken,” vertelde Tadic op de eerdergenoemde persconferentie. Het is geen betoog op zich. Al sinds het kunstgras in 2003 bij Heracles Almelo zijn intrede deed in het Nederlands betaald voetbal, waren de bezwaren hoorbaar.

Sterker nog, op het moment dat de eerste kunstmat in Almelo werd uitgerold, werden de plastic sprieten in Engeland alweer verboden. Dat er begin deze eeuw werd geëxperimenteerd met een kunstmatige ondergrond, is overigens niet gek. Voor clubs zou het een stuk goedkoper zijn en de verschillende weersomstandigheden hebben minder invloed op het wel of niet doorgaan van een wedstrijd.

Het was nota bene Michael van Praag, toenmalig voorzitter van Ajax, die begin deze eeuw voorspelde dat onze club binnen een paar jaar op kunstgras zou spelen. Gelukkig kwam het niet zover. De bezwaren bleven te groot. Klaas Jan Huntelaar omschreef kunstgras al eens als ‘een bak beton met een beetje plastic erop.’ En in 2017 ondertekenden alle aanvoerders van de clubs nog een manifest tegen kunstgras in de eredivisie.

Daarom is het een klein wonder dat zo’n verbod nog zo lang op zich liet wachten. Toch is nu eindelijk de kogel door de kerk. Alle clubs in de eredivisie moeten vanaf seizoen 2025/2026 op natuur- of hybridegras spelen. Dat besluit is maandag genomen door de Eredivisie CV en de achttien clubs.

Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Vanaf seizoen 2025/2026 kunnen we dan weer genieten van natuurlijke biljartlakens bij alle clubs op het hoogste Nederlandse niveau. Of natuurlijk van zo’n gortdroge toendra, waarop de bewegingen van de bal onvoorspelbaar zijn. Dat gaan we sowieso ook weer zien, maar dan hebben we tenminste een legitieme reden om te klagen over ‘kutgras’.

Aanbevolen

Goed nieuws: natuurgras verplicht vanaf seizoen 2025/2026