Vanaf Station Diemen Zuid was ik zo bij Strandvliet. Snel de metro uit en twee tellen later stond je bij het bruggetje richting het trainingsveld. De spelers kwamen via het trappenhuis vanuit de noordkant van het stadion naar buiten en liepen door een haag van nieuwsgierige supporters richting trainingsveld. Hét moment voor fotograaf Richel om af te drukken.

Dat het vandaag de dag niet meer gaat zoals toen, begrijpt iedereen. Sociale media waren er destijds niet. Nu ligt alles binnen twee tellen op straat. Toch denk ik dat het goed zou zijn als spelers soms weer eens – als normale mensen – langs trouwe supporters moeten lopen. Complimenten in ontvangst nemen in goede tijden, horen dat je moet werken voor je poen als het minder gaat. Gewoon eerlijk en open in plaats van via een anoniem Instagramaccount.

Op de foto zien we Mitchell Pique – hij speelde zes officiële duels voor Ajax – met een bidon en trainingstas naar het trainingsveld lopen. Achter hem komen Abubakari Yakubu en Maxwell naar buiten. Het geluid van stalen noppen op de beklinkerde straat. Nieuwsgierige belangstellenden. Cristian Chivu en Tomas Galásek zijn er ook. Of althans, twee supporters met de namen van de twee Ajacieden op hun rug. Het is de begintijd van Adidas. Een huwelijk dat nog altijd standhoudt.

‘Ja, natoerlijk, gein problehm,’ was de letterlijke tekst van Jari op mijn verzoek.

Ik weet nog goed hoe ik een paar jaar eerder zelf bij het bruggetje stond te wachten op de spelers. Arno Splinter kwam als eerste naar buiten. Toen nog in kledij van Umbro. Vervolgens kwam Jari Litmanen aangelopen. Typisch loopje. Benaderbaar, hevig malend met zijn kaken op een kauwgompje. Het is tot de dag van vandaag de enige keer dat ik een speler vroeg om ik met hem op de foto mocht.

“Ja, natoerlijk, gein problehm,” was de letterlijke tekst van Jari op mijn verzoek. Een medesupporter was zo vriendelijk om de foto te kieken. Selfies maken deed je amper met een normaal fototoestel. Of de foto was gelukt, wist je eigenlijk ook niet. Dat bleek later pas als je ‘m had ontwikkeld. Ik heb de foto nog steeds. Dat weet ik zeker. Ergens in een plakboek achter een schot op zolder. Maar hij is er nog.

De training keek ik vanachter het hek. Samen met veel anderen. De luide stem van Louis van Gaal was goed hoorbaar. Een blik op mijn horloge leerde dat ik eigenlijk weer terug naar school moest. Zucht!

Dit is een artikel uit onze rubriek Stop de tijd. Wekelijks pakken we een beeld uit het archief van fotograaf Ron Richel, rond de eeuwwisseling de vaste plaatjesmaker van Supportersvereniging Ajax.

Aanbevolen

Stop de tijd: een Nigeriaanse artiest in Amsterdam