Gezien het resterende programma van Ajax kunnen we slechts hopen op die vermaledijde tweede plek. Dat voelt als lang geleden. We zijn het niet meer gewend. Als supporter is het ook helemaal niet leuk om het over de tweede plek te hebben. Die telt niet bij ons. Toch is het behalen ervan cruciaal met het oog op komend seizoen.

Ik ben vrij pessimistisch gestemd over het feit dat we tweede worden. Ik vrees dat de spelers veel liever de KNVB-beker winnen en daarmee zijn verzekerd van groepsfase Europa League, dan al ergens half juli te moeten beginnen met het spelen van slopende voorrondeduels in de Champions League.

Een beker is ook iets tastbaars, plek twee is dat niet. Natuurlijk past de Champions League Ajax als een gesoigneerde jas. Daar horen we. Dat vinden we allemaal. Toch zou het een veel te grote beloning zijn voor het voetbal dat we dit seizoen voorgeschoteld hebben gekregen. Niet alleen vanwege de resultaten, maar juist vanwege het ontbreken van flair, herkenbaarheid en frisheid.

Is alles wat we de afgelopen jaren hebben opgebouwd vervlogen? Wat gebeurde er in voorgaande decennia als het even minder ging met Ajax? Welke lessen worden getrokken na minder goede jaren? Moeten we in paniekmodus onze portemonnee trekken en overal spelers vandaan halen, of grijpen we terug op ons eigen DNA? Prima als er grinta in de ploeg zit, maar wel pas nadat je een acceptabel niveau van voetballen hebt laten zien.

Er is geen enkele club met zo’n eigen speelstijl waar je tot over je oren verliefd op kan worden. Die speelstijl wil ik weer zien.

Dat soort voetbal was maandag te zien op De Toekomst bij Jong Ajax (5-4). Ik heb genoten. Er ging veel mis, maar zoals een wijs man ooit zei: je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort dan de tegenstander. En dat gebeurde. Wat een uitslag, wat een leuke wedstrijd. Het publiek werd ruimschoots vermaakt, je hoorde talloze ‘oehs’ en ‘aahs’, terwijl zich talenten aandienden die het Ajaxspelletje steeds beter lijken te begrijpen.

Ik wil volgend seizoen weer kunnen genieten van leuk, aantrekkelijk, fris en aanvallend voetbal. Oftewel: Ajaxvoetbal. Dan loop je weleens tegen wat tegengoals aan. Dan is dat maar zo. Het moet leuk zijn voor Ajax te spelen en naar Ajax te kijken. Het enthousiasme moet er vanaf spatten, want laten we eerlijk zijn: dat is toch precies wat nu ontbreekt?

Onze club kan zo ontzettend mooi zijn. De mooiste van de wereld zelfs, zonder al te sentimenteel te doen. Er is geen enkele club met zo’n eigen speelstijl waar je tot over je oren verliefd op kan worden. Die speelstijl wil ik weer zien. Laat ons weer smullen. En als dat tot in perfectie wordt uitgevoerd, weet ik zeker dat we weer titels aaneenrijgen.

Pak die beker, word tweede, maar bovenal: voetbal als Ajax!