Door Douwe de Vries

Waar te beginnen na het aanslingeren van de app? De keeper natuurlijk. De doelverdediger die eigenlijk nooit in de cijfercombinatie voorkomt. Behalve bij Louis van Gaal. “Ik speel 1-5-3-2,” zei hij steevast op het WK in Brazilië. Kenmerkend voor het collectief. Mijn eerste doelman is stiekem al weken Maarten Stekelenburg. Ik weet niet waarom. Het is een gevoelskwestie.

Dat is één. Bij mij spelen er vier verdedigers. Een aanvallend ingestelde linksback in de persoon van Nico Tagliafico, voor zo lang hij nog Ajacied is. En een wat meer behoudende Jurriën Timber aan de rechterkant. Perr Schuurs en Sean Klaiber mogen voor de opbouw zorgen. Af en toe switcht Ajax, in mijn optiek, naar vijf verdedigers. Dat is wenselijk tegen nationaal grote tegenstanders en in Europees verband. Dan kan Daley Blind of Edson Álvarez mooi een linie naar achteren schuiven.

In Schreuders elf mag je komend seizoen weer naar hartenlust en zonder zorgen pielen.

Dan één van de grootste hoofdpijndossiers voor iedere Ajacied. Laat ik Ajax met een echte ‘tien’ (valse negen) spelen of met twee aanvallend ingestelde middenvelders? Ofwel: met de punt naar voren of met de punt naar achteren? Ik kies voor een controlerend blok met Blind en Álvarez. Misschien Owen Wijndal. Op ‘tien’ speelt bij mij Naci Ünüvar.

Voorin opnieuw lastige keuzes. Met de komst van Steven Bergwijn is daar keuze zat. Zet ik Dusan Tadic in de spits of kies ik daar toch voor Bergwijn? Hmmm, is hij niet effectiever op een van de flanken? Keuzes! In mijn driespitsensysteem kies ik nu voor: Berghuis-Tadic-Ihatarren. Met twee spitsen spelen, kan in voorkomende gevallen ook. Dan zou ik zeggen: Tadic en Bergwijn.

Het zijn slechts een paar van vele voorbeelden van hoe lastig het voor mij is om tot een fijne opstelling te komen. Ik draag gelukkig geen verantwoordelijkheid. Alfred Schreuder zit momenteel écht achter de knoppen. In Schreuders elf mag je komend seizoen weer naar hartenlust en zonder zorgen pielen.

Goh. Had Alfred maar die luxe.