De voorstelling vindt plaats in Het Ketelhuis in het Westerpark, waar een klein groepje filmrecensenten is uitgenodigd om de Zlatan-biopic te bekijken. Het verhaal is bekend: een in Zweden geboren zoon van een Bosnische vader en Kroatische moeder maakt na veel gedoe zijn droom waar. Kantelpunt in Zlatans carrière? Zijn wondergoal tegen NAC, die in de film geweldig is nagespeeld.

Granit Rushiti vult in die beelden de schoenen van Zlatan. De acteur doet dat geweldig. Zijn houding, mimiek en zware stem zijn treffend. Van ontwapenend onschuldig tot soms maniakaal. De pure voetbalbeelden zien er goed uit, want Rushiti speelde eveneens voor Malmö onder 17 en liep stage bij Benfica. Dat hij aardig een balletje kan trappen, zorgt voor een stukje fijne geloofwaardigheid.

De elfjarige Zlatan wordt gespeeld door Dominic Andersson Bajraktati. Hij geeft de jonge superster in wording gestalte tijdens zijn moeilijke jeugd in de achterstandswijk Rosengard. Dat gaat met horten en stoten, want aan gezag heeft ratje Zlatan een broertje dood. Als hij een pakje Panini EK92-kaarten uit een winkel jat, is vooral de teleurstelling groot als Marco van Basten niet tussen de stickers blijkt te zitten.

Aanbevolen

Gijs Naber: ‘Je ziet mij als Koeman wel flink botsen met Zlatan!’

Voor Ajacieden is dat al een leuk moment. De film gaat ook meteen van start met een Ajaxtraining, waar Ronald Koeman (Gijs Naber) Zlatan wegstuurt van de training wegens een gebrek aan respect. We zien vervolgens hoe de woedende Zweed met gierende banden de fly-over van de toen nog Amsterdam Arena afscheurt.

De roltrappen die we aan het stadion zien, waren er in die jaren nog niet, maar een kniesoor die daar op let. Het gebruik van oude voetbalshirts en echte namen maken de beelden goed te verteren. Ook het ‘poepstreepshirt’ uit 2004/2005 zien we, maar de poepstrepen zijn er kennelijk afgevallen. Zo zijn er wel meer kleine missertjes, want tijdens NAC-thuis zien we flink wat bengaals vuur op de F-side en dat was er destijds niet.

Het is muggenziften, want verder zien de zaken er behoorlijk authentiek uit. De scene waarin we Zlatan met zijn ploeggenoten in de spelerstunnel zien voor het duel met de ploeg uit Breda, is écht goed gemaakt. We weten allemaal welk doelpunt we voorgeschoteld gaan krijgen.

Granit vult de schoenen van Zlatan. Zijn houding, mimiek en zware stem zijn treffend.

De shirtjes kloppen, de namen kloppen en de Arena is ineens weer voorzien van bontgekleurde stoeltjes. Even terug in de tijd met knappe special effects. Zlatans wonderschone treffer, die hem een transfer naar Juventus opleverde, kijkt lekker weg. De opnames vonden trouwens plaats in het Olympisch Stadion, want op het gras van de Arena mocht niet worden gefilmd. Het stadion is er later op fraaie wijze in gemonteerd.

Verwacht echter niet dat de Ajaxtijd van Zlatan de boventoon voert in de film. Dan kom je bedrogen uit. Geen door de kleedkamer vliegende scharen of ruzies met Rafael van der Vaart. Het gaat vooral over Zlatans route richting de top, met het vele vallen en opstaan in Zweden. En dat is heel onderhoudend in beeld gebracht.

Ik vond ‘I am Zlatan’ vooral een fijne coming of age film, waarin onze mooie club een belangrijke bijrol speelt. De film is vanaf 28 april in de bioscopen in Nederland te zien.

Aanbevolen

Win kaarten voor voorvertoning bioscoopfilm ‘I am Zlatan’