Italië staat veelal symbool voor zon, lekker eten en gastvrijheid. De ideale bestemming voor een stedentrip. Als je de stad dan met Ajax kunt aandoen, klinkt dat als muziek in de oren. Maar voetbalsupporters brengen in Italië hele andere krachten teweeg. Dat wordt nog maar eens bevestigd op de plek waar Diego Armando Maradona nog altijd een legende is.

Napels verrast qua schoonheid. De kust doet idyllisch aan, de uitbaters van de horecazaken lijken de term ‘gastvrijheid’ te hebben uitgevonden en de pasta’s smaken Italiaans goed. Op straat voel ik mij geen moment onveilig, maar het verschil tussen dag en nacht is levensgroot. Waar Napels in de najaarszon aandoet als de ideale vakantiebestemming, oogt alles in het donker een stuk onguurder. ‘Vuig’ is bij ons het woord van deze trip geworden.

Het zijn de berichten over aangevallen Ajacieden die je waakzaam houden. Toch genieten we vooral van de mooie kant van Napels. Tot halverwege de wedstrijddag. Ajax heeft de supporters aangeraden tijdig richting de haven te komen. De politie komt met eenzelfde verzoek. De harde kern van Napoli schijnt rond te dwalen door de stad en Ajacieden zijn niet langer gewenst op de terrassen.

Dat gaat overigens gemoedelijk. Tot zover alles goed. Maar bij Stazione Marittima – het verzamelpunt voor de Ajaxsupporters – is het om 14.30 uur al een grote puinhoop. Er is slechts een beperkt aantal bussen dat de 2200 fans naar het stadion moet vervoeren. Van een rij uitzetten hebben ze in Italië nog nooit gehoord. En dus krioelt het van de mensen die geen idee hebben waar ze moeten oplijnen voor een plekje in de bus.

De politieagenten ter plekke zijn vooral druk met temperamentvol tegen elkaar schreeuwen.

Het woord ‘chaos’ doet eigenlijk nog geen eens recht aan de situatie. De politieagenten ter plekke zijn vooral druk met temperamentvol tegen elkaar schreeuwen. En dat terwijl het overgrote deel van de supporters de rust zelve is. Het maken van foto- en video-opnamen door de agenten duurt een eeuwigheid en lijkt veel belangrijker dan een beetje orde brengen in de situatie.

Gekscherend merkt een supporter op dat veroordeelde criminelen in Nederland meer privacyrechten hebben dan voetbalsupporters in Napels. Als grapje bedoeld, maar met een kern van waarheid.

Ajax heeft gelukkig nog water, kleine snacks én extra bussen voor de supporters geregeld. Geen overbodige luxe, want voor veel fans neemt de transferprocedure uiteindelijk meer dan vier uur (!) in beslag. Het contrast met Liverpool is immens. Waar we in Engeland vorstelijk werden ontvangen op Anfield, lijkt het hier meer op de metro in Tokio. Juist ja, als sardientjes in blik een bus in.

De klokt tikt ondertussen razendsnel richting 18.45 uur. Het moment van de aftrap tussen Napoli en Ajax. Niet dat de politie zich daar overigens druk om maakt. De rit naar Stadio Diego Armando Maradona verloopt via een grote omweg. Een dienstdoende agent vertelt ons dat de politie niet in alle wijken welkom is. Daar zijn andere groeperingen de baas.

Vanaf passerende scootertjes gaan wat middelvingers omhoog.

Ondanks dat de wegen worden afgezet en we daar voorrang krijgen, duurt de rit ongeveer een uur. Voor eerder vertrokken bussen was dit zelfs nog veel langer. Het straatbeeld verandert. De idyllische kust maakt plaats voor vervallen hoogbouw. Het stereotype beeld dat in de maffiaserie Gomorra werd geschetst, zie je hier terug. Vanaf passerende scootertjes gaan wat middelvingers omhoog. De bergen afval langs de weg zijn al snel niet meer te tellen.

Wanneer de laatste bussen eindelijk arriveren bij het stadion, is de wedstrijd al een kwartier aan de gang. Wie verwacht dat we nu dan snel mogen doorlopen, komt bedrogen uit. Een tweede rondje fouilleren volgt. Tot slot moeten er nog flink wat trappen worden beklommen, om net op tijd binnen te zijn voor de tweede treffer van Napoli.

Zo’n avond dus. Over de wedstrijd hebben we het op deze plek verder maar niet. De stadioncatering slaan we voor het gemak ook maar even over, want die is er zo goed als niet. Eén horecapunt voor een vol uitvak, waar alleen met cash kan worden betaald... Succes als je een colaatje wil scoren.

Na de wedstrijd worden we als Ajacieden opgehouden in het uitvak. Gelaten wordt nagebabbeld over de prestaties op het veld. Daar is in de bus ook nog alle tijd voor. De terugrit richting de haven neemt immers weer aardig wat tijd in beslag. Rond 23.00 uur kan iedereen dan eindelijk zijn eigen weg weer gaan.

Wanneer we de volgende dag richting vliegveld vertrekken, komt de regen met bakken uit de hemel. Hier en daar horen we een donderslag. Dat voelt vreemd, nadat alles zo zonnig begon. Het is illustratief voor deze voetbaltrip.

Napels, een stad met twee gezichten.