Wat een potje. Het team en Erik ten Hag vragen er dan ook om, maar we gaan er wel heel gretig op in. Wanhopig bijna. Ik moest eerlijk gezegd best wennen de eerste minuten. Door het tijdstip was ik net op tijd binnen. Mijn opbouw was een fietstocht door de weilanden, dat kan in Amsterdam, en Ajax - Groningen als laatste thuiswedstrijd.

Het chagrijn rond mijn stoeltje tijdens die wedstrijd is me ook best dierbaar, maar als voorbereiding op deze uitzinnige chaos is het wat vervreemdend. Gelukkig zat ik in de vaste Europacupformatie. Niks andere mensen regelen. Gewoon de harde passe-partoutkern. De weilanden dreven snel weg.

In voorgaande jaren had ik het na vanavond hier ongetwijfeld over het uitvak gehad. Dat was ook behoorlijk indrukwekkend. Maar ik weet ook dat er Grieken in gestaan moeten hebben met een soortgelijke ervaring als ik in Dortmund.

Er bruist iets en dat is uiteraard een wisselwerking met dit heerlijke team. Best merkwaardig dat het in ons zit.

Hoewel Grieken wel wat gewend zijn, zal het Ajaxpubliek ze vast nog wel eventjes bijblijven. Ze hebben in de rust ook de Dré Hazes van Jamaica gezien en gehoord. Ik weet zeker dat die kolkende rood-witte wand meer indruk heeft gemaakt.

Er bruist iets en dat is uiteraard een wisselwerking met dit heerlijke team. Best merkwaardig dat het in ons zit. Zoals ik al zei, het Amsterdamse chagrijn is me ook dierbaar, maar lastig te conserveren met een man als Nico.

Toevallig ook de naam van mijn opa. Naar wie ik vernoemd ben. Allebei heten we voluit namelijk Nicolaas. Mijn roepnaam is helaas anders geworden. Gemiste kans wel, blijkt nu.