“Ik kan er goed naar kijken inmiddels,” stelt Veltman als de NOS hem de beelden laat zien waarop is te zien hoe de verdediger de ernstige blessure oploopt. “Ik heb de beelden al vaker gezien. Typisch kruisbandje,” analyseert Veltman droogjes.

Veltman wist al vrij snel hoe laat het was, want hij scheurde ook al eens zijn linker kruisband af. “Dat was bij de A-junioren. Fred Grim was destijds mijn trainer. Toen revalideerde ik bij Ajax, nu doe ik dat bij de KNVB in Zeist.”

Het blijkt een zeer bewuste keuze van Veltman om de rust in de Zeister bossen op te zoeken. “Bij de KNVB heb je meerdere jongens die geblesseerd zijn en werken aan hun herstel, zoals Dico Koppers en Nick Marsman. Dan kun je een beetje met elkaar sparren en elkaar helpen om er bovenop te komen.”

Het klinkt allemaal heel logisch, want als je in hetzelfde schuitje zit, dan heb je ook steun aan elkaar. Bij Ajax zou Veltman zich eerder alleen voelen. “Nou ja, als je medespelers naar buiten gaan om te trainen, dan zou ik weer in mijn eentje in de gym zitten. Dat is mentaal gewoon heel zwaar.”

Veltman gaf al vaker aan te hopen in januari van het nieuwe jaar hersteld te zijn. Die maand bereidt Ajax zich in Florida voor op de tweede seizoenshelft en Veltman hoopt daar bij te kunnen zijn. De Amsterdammers oefenen dan in elk geval tegen São Paulo en Flamengo uit Brazilië.

Op de vraag of hij straks het hoge niveau weer aan kan of dat dit twijfelachtig is, reageert de verdediger vol realisme. “Dat is altijd twijfelachtig. Negen maanden lang zit je niet in het spelritme...”

“Ik keek op de bank naar Vaclav Cerny toen hij zijn eerste wedstrijd weer speelde,” vervolgt Veltman. “Na een kwartier was hij al helemaal kapot. Je denkt: ik heb negen maanden lang getraind, dus mijn conditie moet wel goed zijn. Dat duurt na zo’n blessure gewoon heel lang.”