In zijn eerste interview in Amsterdam praatte Ten Hag vooral over ‘wij’ en over dingen die ‘wij willen toevoegen aan Ajax’. Hij was nog niet helemaal onderdeel van de club, zo leek het.  

Het stomme rolkoffertje met een FC Utrecht-logo dat Ten Hag uit z’n auto haalde, werd natuurlijk enorm uitvergroot. Een heel social mediageniek itempje, waar iedereen weer prima over kon twitteren, discussiëren en duimpjes omhoog mee kon scoren.

Net als het koffertje kregen direct ook z’n accent en Ten Hags nogal schorre stem de volle aandacht. Beetje jammer allemaal. De enig echt relevante vraag: wat gaat Ten Hag als trainer met nu ook ‘zijn’ Ajax voor elkaar krijgen in Amsterdam en op de Nederlandse velden?

Freek Jansen van Voetbal International deed al voor de jaarwisseling een nobele poging Ten Hag te wegen. ‘Een pragmatische realist die voor een cultuuromslag gaat zorgen’, was zijn conclusie, als ik het kort samenvat. Hebben we dat rolkoffertje ook meteen verklaard: ik moet toch mijn spullen meenemen, zal Ten Hag ’s ochtends gewoon hebben gedacht.
 
Of Ten Hag op de lange termijn slaagt als Ajaxtrainer is niet eens zozeer afhankelijk van zijn eigen wil om top te presteren. Dat zit volgens mij wel goed. Fred Rutten noemde hem al een ‘24/7-trainer’, een man die met hart en ziel werkt aan een strak plan, dag en nacht. 

Als ik zo oneerlijk mag zijn Ten Hag te vergelijken met trainers uit de geschiedenis van Ajax, dan zie ik hem in de lijn van Rinus Michels, Louis van Gaal en Co Adriaanse passen

Als ik zo oneerlijk mag zijn Ten Hag te vergelijken met trainers uit de geschiedenis van Ajax, dan zie ik hem in de lijn van Rinus Michels, Louis van Gaal en Co Adriaanse passen. Streng, hard maar uiteindelijk wel uitgaand van ‘het totale-mens-principe’. Niet in de lijn van Stefan Kovacs, Morten Olsen of Ronald Koeman. Goede trainers, maar niet zo streng in hun eigen leer.

Het succes of het falen van Ten Hag is ook niet per se afhankelijk van de Ajaxselectie. Die herbergt genoeg kwaliteit om de schaal alsnog binnen te halen. En als je wint en de blik vooruit hebt gericht, heb je vrienden. Ook onder de Ajaxaanhang. Kijk maar naar Peter Bosz.

Het grootste obstakel kan de club Ajax zelf zijn, gek genoeg. De fameuze en soms onzichtbare vijfde colonne die altijd heeft bestaan en die achter de schermen af en toe snoeihard en kritisch is als iemand niet in het pulletje valt. Zo bezien is het een eerste tactische meesterzet van Ten Hag Ajacied Richard Witschge mee te nemen op trainingskamp. Als iemand uit de colonne gaat lopen zeiken, kan Witschge op z’n Amsterdams toevoegen: “Hou effe lekker op ouwe, we zijn toch goed bezig?”