In het stadion was ik deze rancune gelukkig snel kwijt. De snelle goal van Nice was vervelend, maar Ajax liet zien dat het vol goede moed seizoen 2017/2018 gaat aanpakken. Justin Kluivert was wat mij betreft het boegbeeld van deze instelling. Patrick is op deze manier hard op weg ‘de vader van’ te worden.

Het eindresultaat is behoorlijk klote natuurlijk, maar uit deze avond valt veel positiefs te halen. De jonge gasten gingen ervoor, tegen een goede ploeg. Ze straalden zelfvertrouwen uit. Ook het publiek bleef er negentig minuten achter staan. Het is niet voor niets dat een potje midden in de zomervakantie is uitverkocht. Ajax is hot.

Ik merkte het ook aan mijn neefje. Hij is Arsenalsupporter en is net zo Nederlands als Donny van de Beek Spaans is, niet dus. Toch hoefde ik hem weinig te vertellen, hij kende veel spelers bij naam. De finale in mei heeft Ajax in heel Europa weer zichtbaar gemaakt.

Mijn adoratie voor Dolberg begon hem zelfs wat te irriteren, merkte ik. Altijd maar die Dolberg. Oei, in Londen wordt hij dus op de voet gevolgd.

De finale in mei heeft Ajax in heel Europa weer zichtbaar gemaakt.

Van Nice was hij veel beter op de hoogte dan ik. Zonder Balotelli is het voor mij een vreemdelingenlegioen. Hij wist bij de Fransen ook wie in het vizier was van Premier League-clubs. Wel leuk om die invalshoek mee te beleven. De Johan Cruijff Arena als speeltuin voor het echte werk. De realiteit en niet eens zo heel deprimerend.

Geen Champions League dit seizoen. Ik zal proberen het niet te veel te relativeren. Het was namelijk best leuk en leerzaam geweest. Om maar te zwijgen over het mislopen van poen. Toch kan ik na vorig seizoen niet rouwig zijn om deelnemen aan de Europa League, met of zonder Bosz.

De finale zal dit jaar in Lyon zijn. Een behoorlijk eindje boven Nice. Just saying.