Op de Arena Boulevard lopen twee jongens die, aan hun outfit te zien, voetballen in de Ajaxjeugd. Ze praten over wat ze gaaf vinden.
“Ik wil wel eens naar zo’n wedstrijd met Barcelona en Real Madrid.”
“Ja man, van dichtbij checken hoe dat is.”
“Dat gruwelijk hoge tempo, met die balaannames en alles. Dat is te gek.”
“Ik ga kijken of ik kan sparen voor zo’n wedstrijd.”

Real Madrid, Barcelona, Paris Saint Germain, Chelsea of Juventus. Dat is blijkbaar hun gedroomde einddoel. Ajaxjeugd is nog vaak ballenjongen in de Arena. Rond het veld naar Ajacieden kijken is voor hen leerzaam, maar wat ze van dichtbij zien, is al niet meer het gedroomde hoofdpodium.

Ik verwacht en hoop dat deze jongens op de Arena Boulevard eerst dromen van een debuut in Ajax 1. Want dat is meestal nog wel de volgorde: jeugdopleiding doorkomen, jezelf in Jong Ajax laten zien en dan debuteren in Ajax 1. Maar dan? Stefano Denswil zei het als Ajacied in 2014 wat ongelukkig: “Mijn doel? Een mooie club…” Eerlijk maar erg onhandig gaf hij toe dat Ajax niet zijn gedroomde einddoel was. 

Dat is de harde en moeilijke realiteit van nu: jongens worden soms al voor hun debuut bij Ajax weggekaapt. Neem de verdediger en door Ajax opgeleide Timothy Fosu Mensah. Klinkt gek, maar hij had de aankoop van Davinson Sánchez in het beste geval kunnen voorkomen met een paar sterke seizoenen in Ajax 1. Hij vertrok al eerder naar Engeland.

Als talenten worden aangetrokken uit het buitenland, zoals Sánchez, is Ajax dus de etalage om de stap te kunnen zetten naar financiële onafhankelijkheid. Je kunt het Sánchez bijna niet kwalijk nemen; de man zorgt voor een hele familie. Hij verdient in één jaar echt veel meer in Londen.

Je kunt het Sánchez bijna niet kwalijk nemen; de man zorgt voor een hele familie.

Was dat vroeger heel anders? Ja, soms wel. Tijjani Babangida bijvoorbeeld zag Ajax als de club waar hij voor zijn familie de centen bij elkaar kon voetballen. Hij opende in Nigeria een heel winkelcentrum en onderhield ongeveer een heel dorp. Maar de verschillen in salaris hier en bij veel buitenlandse clubs zijn wel heel groot geworden.

Ajax was en is een trotse opleidingsclub. Dat vind ik een van de beste redenen om supporter te zijn. Eén gevaar is inmiddels dat die talenten nooit kunnen worden bewonderd in de Arena.

Daarnaast is het voor mij als supporter heel dubbel. Ajax moet als etalageclub Europees presteren. En dat wil ik als supporter ook zien en meemaken. Goede (inter)nationale talenten komen niet naar Ajax om zichzelf in pak ‘m beet Zwolle op nepgras te etaleren. Dat gebeurt met heroïsche wedstrijden in Gelsenkirchen, Lyon of eventueel Stockholm.

Maar als Ajax dan schittert in die prachtige Europese etalage, staan kooplustige clubs meteen in de spreekwoordelijke winkel om een of meerdere talenten op te halen. Of een trainer. Waardoor de kans op Europees succes daarna weer drastisch kleiner is. We hebben het recent zien gebeuren.

Hopelijk zien we een mirakel in Trondheim. Anders zijn de ramen van de Ajax-etalage een paar maanden echt volledig beslagen.