Ik kijk om me heen, langs de kant in het Lindenstadion. Alles en iedereen is stil. Mensen kijken naar het veld. Ook naar Appies benen?

Ze blijven kijken. Mobiele telefoons in de hand. Om te appen. Foto's worden amper gemaakt, filmpjes ook. Gelukkig. Sommige dingen zie je liever niet. Zoals de stil liggende benen van Appie. 

Ik voel tranen, ik zie tranen om me heen. Gespannen gezichten. Niemand wil weggaan, fans van Ajax en fans van Werder. Er is saamhorigheid. Spelers lopen heel langzaam naar de kleedkamer, draaien zich steeds om. Ook zij willen eigenlijk niet gaan. Niet zolang ze niet weten hoe het gaat. Dat hij stabiel is, en in slaap is gebracht, durft niemand op dat moment te hopen. Door die benen. 

Pas als de helikopter er is en de stadionspeaker de mensen vraagt weg te gaan, komt de massa in beweging. Eerst is er applaus. Een hard en respectvol applaus, maar ook een heel verkeerd applaus voor de benen van Appie.