En elke keer als we overwinteren in Europa wordt er geroepen dat we de Europa League kunnen winnen. Lang niet altijd gestoeld op de kwaliteit van de selectie. Branie is dat. Soms brengt de Amsterdamse bluf ons verder, soms juist niet.

Toen werd Peter Bosz aangesteld als onze nieuwe hoofdtrainer. Verdeeldheid alom. Juichende positivo’s en heftige reacties bij tegenstanders.

Ik zeg het eerlijk. Ook ik was niet enthousiast. Dat hij bij Feyenoord had gespeeld, vond ik niet zo'n probleem. Maar hij was vertrokken bij Vitesse, halsoverkop. Voor de poen, dacht ik. Alweer snel weg bij Maccabi. Ik had het niet zo op trainers die telkens in willekeurige treinen springen, omdat die toevallig hun perronnetje aandoen. Wie garandeerde me dat hij bij ons het karwei wél af zou maken?

Totdat ik enkele maanden geleden een voetbalshow bijwoonde. Bosz was de hoofdgast. Ik hoorde hem praten over Jordi, maar vooral over Johan. Johan was een week op visite geweest in Tel Aviv, vlak voordat hij stierf. 

Zelfs de meest rancuneuze pennen die louter euforisch schreven, want ze konden niet meer anders.

De grote Ajaxtrainer werd een klein jongetje die over zijn held sprak, ik zag het gebeuren. Recht voor mijn neus. Ik besefte dat hij niet naar Israël was gegaan voor een zak geld, ik begreep de keuze voor Ajax. Het ging niet om centen. Visie, jeugdopleiding, talent, het DNA van Johan, mogelijkheden. Dát was de drijfveer.

Het ging draaien, daar op het veld. Tegenstanders bij de strot pakken. Hoog druk zetten is geweldig, doch zo gevaarlijk. Eén stap verkeerd en het hele veld ligt open. Maar het kwartje viel. Feyenoord, Schalke 04, Olympique Lyon. Compleet van de mat geveegd. Ouderwets flinke overwinningen tegen onbeduidendere opponenten. Aanvallend voetbal én resultaat. 

Letterlijk een gekkenhuis op de tribune. Zelfs de meest rancuneuze pennen die louter euforisch schreven, want ze konden niet meer anders. Afscheid nemen van kikkers, jonkies die zich opeens nadrukkelijk meldden. Tete en Riedewald, zonder zeuren. Bezig met een missie, het individu ondergeschikt. 

Strijd, passie, eenheid, de wil om te winnen. De hand van Bosz. Zichtbaar, voelbaar. Verder reikend dan alleen het team. Volgende week. Een volksverhuizing. Ajacieden met en zonder kaartje naar Stockholm. Het wordt een massale trektocht, een rood-witte invasie. Geloof, bij iedereen.

En als branie verandert in geloof. Dan kan het.