Door Niels Pach

“Ik denk dat ik wel mag zeggen dat het een bizarre voetbalavond is geweest. Waarin ik Ajax, nadat we het begin even moesten doorkomen, echt goed vond,” begint Bosz tegen onder andere Ajax Life het persgesprek na afloop van Lyon - Ajax. “We durfden van achteruit te voetbalden, we konden er steeds doorheen spelen. Er lagen heel vele ruimtes.”

En juist op het moment dat we met zijn allen dachten dat Ajax de thuisploeg op de knieën had, sloeg Lyon toe. Vanuit het niks ging het van 0-1 naar 2-1. Dus moest Bosz in de rust een praatje houden met gebroken jongens voor zich. Daarin wilde hij vooral overbrengen hoe trots hij op ze was.

“In de rust kwamen de jongens binnen, met de koppies naar beneden. En ik heb eigenlijk niks anders gezegd dan dat ik trots op ze was hoe ze hadden gespeeld in de eerste helft. Dat moet je maar durven hier in dit stadion, voor dit publiek. Als je dat veertig minuten kunt, kun je dat de tweede helft ook.”

Dat is de theorie, maar in de praktijk bleek Ajax het toch een stuk zwaarder te krijgen in de tweede helft. “We hebben het nodige geluk gehad,” is Bosz eerlijk. “Tien minuten voor tijd kom je zelfs met tien man te staan, dan moet je overleven. Dat is wat we gedaan hebben. En over twee wedstrijden vind ik dat we terecht naar de finale gaan.”

Dat het nog zo spannend werd, zorgde voor flink wat spanning bij de Ajacieden op de tribune en die voor de televisie. We hebben onze eigen hartslag niet gemeten, maar we denken dat de meetapparatuur het ook niet had aangekund.

Bosz was net zo goed zenuwachtig op de bank en langs het veld. Maar zijn hartslag bleef wel iets lager dan bij de gemiddelde supporter. “Mijn hartslag gaat niet meer zo hoog. Als je ouder wordt, blijft-ie lager,” zegt de trainer met een glimlach. “Maar het is logisch (dat je spanning voelt, red.). Je probeert nog wat te doen, maar dat is moeilijk. Het was overleven. Dus het was spannend.”

Het liep allemaal goed af en Ajax staat in de finale van de Europa League!