Als Emma wakker is, dan is iedereen wakker. Een bord valt op de keukenvloer (overal hagelslag), deuren slaan dicht, lichten floepen aan. Nee, uitslapen is er niet bij. Dan zwaait onze slaapkamerdeur open: “Pap, pap, pap, ben je wakker? Pap? Waar is mijn Ajaxshirt? Pap?”

Zucht.

De rust keert terug als ik de achterdeur uit de sponningen gegooid hoor worden. De druktemaker zit op de fiets. Koffie. Nu.

Ik word rustig wakker en lees de laatste Ajaxnieuwtjes. Na het Oranje-gedoe heb ik weer dik zin in de eredivisie. Want echt hoor, wat hou ik van onze nationale competitie. Niet altijd goed, wel immer spannend. Ook dit jaar lijk je er alweer geen pijl op te kunnen trekken hoe de dingen lopen.

Ondertussen is Emma alweer thuis. De schoonzoon heeft met 14-0 gewonnen, maar veel hoor ik er niet over, want dochterlief heeft wederom haast. Druk, druk, druk. Haar eigen wedstrijd begint over anderhalf uur. En daar kijk ik net zo naar uit als naar Ajax - Sparta.

Emma lacht zich kapot om de eigen goals van de Rotterdammers. Ik ben in eerste instantie opgelucht.

Met krijt aan de kicksen stuift Emma langs de lijnen bij FC Uitgeest. Ik geniet. Ze heeft het op haar heupen. Onderling hebben we een eigen competitie. Wie scoort er het vaakst dit seizoen, zij of ik? Vorige week trof ze doel en nam ze brutaal de leiding. Vandaag schiet ze ook raak. Ze juicht, kijkt mij aan met een 'twee-nul' gebaartje, maar ik wijs glimlachend naar de man met de vlag: buitenspel.

Na het laatste fluitsignaal, je raadt het al, wederom haast. Douchen en hup de auto in. Samen op pad! Op naar de Arena voor het vroege treffen tegen dé club uit Rotterdam. Is toch allemaal heerlijk? Snel prakken we er allemaal ongezond eten in en ruim voor de aftrap zitten we op ons plekkie. Emma bekijkt de opstelling en de reserves. “Ik vind het zielig voor Dijks. Stank voor dank. Zit hij nou thuis te kijken?”

Emma is best fan van Dijks, dus ik snap haar verontwaardiging. Zelf heb ik er minder moeite mee. Ik ben vooral blij dat Daley Sinkgraven op de weg terug is. Ajax legt bij vlagen een fijne pot voetbal op de mat, maar het is vaak ook nog tamelijk broos allemaal. “Tegen Feyenoord moet het wel beter,” stelt Emma terecht die zich kapot lacht om de eigen goals van de Rotterdammers. Ik ben in eerste instantie vooral opgelucht.

Ajax wint uiteindelijk dik verdiend, dus kunnen we tevreden naar huis. De goal van David Neres is er eentje voor de liefhebbers. Wat knalde hij die bal zuiver binnen. Pfoe. Ronduit grappig was de vierde treffer. Je zag Hakim Ziyech denken... “Als ik die bal nou gewoon eens heel hard tegen het hoofd van die dribbelduitser schiet, wie weet wat er gebeurt.”

Thuis ploffen we op de bank. De vriendin is op stap, dus ik zet de tv aan voor Atlético Madrid - FC Barcelona. Een klein handje steelt de afstandsbediening. Emma wil vooral graag zien hoe Feyenoord het doet tegen PEC Zwolle. “Zwolle is altijd wel goed,” ziet ze kansen voor Ajax om in te lopen. Ze blijkt een uitstekend voorgevoel te hebben. De concurrentie morst inderdaad punten. Emma maakt het echter niet mee. Ze is in slaap gekukeld.

Het was een lange voetbaldag.