Mijn zaterdag en zondag zijn doorgaans gevuld met voetbal. Met Ajax, maar ook met mijn eigen gestuntel in de achtste klasse en met het langs de krijtlijn staan bij dochter Emma (12). Ze is de toekomstige Kenny Tete. Maar ja, ook dát ligt allemaal stil. Buiten hoor ik mannetjes van een jaar of twaalf jubelend een potje tienen. Strontjaloers ben ik. Was ik zelf maar weer kind.

Naast mij ligt een blaadje. Het is de 'Vriendin' van mijn vriendin. Voor ik het weet, blader ik er verveeld doorheen. Al snel leer ik dat ene Gerda binnen vijf maanden 35 kilo aankwam door 'emotie-eten'. “Niemand wist dat ik na een verjaardag nog naar de snackbar reed,” jammert ze. Zucht.

Pagina 23 schreeuwt dat de combinatie van 'palmgroen' en 'flamingoroze' absoluut dé perfecte kleurenmix is komend seizoen. “Kijk nou hoe mooi deze kleuren samen gaan,” giebelt modemeisje Djolien. Gelukkig zijn de nieuwe uitshirts van Ajax al bekendgemaakt. Adidas is er gek genoeg voor. Op zeker.

Ik slinger het blaadje in een hoek, pak mijn mobiel en zie het allereerste interview van Peter Bosz na zijn jawoord aan Ajax. De primeur is voor Bosz' vloggende YouTube-nichtje. Het is een geinig filmpje, waarin de oefenmeester zich van zijn beste kant kan laten zien.

Ik stel me voor hoe gerenommeerde voetbaljournalisten al wéken tevergeefs proberen om een quote van Bosz los te peuteren. Kansloos. Nee, de eer is aan een schattig gebeugeld meisje. Ze interviewt haar Ajax-oom op haar prinsessenbed om dat vervolgens doodleuk te delen met haar 372.000 (!!) volgers. Ik vind dat grappig.

Ik ben alweer benieuwd naar wat komend seizoen brengt. Het duurt alleen nog zo lang.

Bosz is op z'n allersympathiekst in de roze tienerkamer. Even hoop ik dat Danny Makkelie stiekem onder het bed zit verstopt. Is niet zo. Jammer. Gemiste kans.

De kijkbuis gaat aan. In Madrid trekken de 'Ajax Legends' ten strijde tegen de voetbalveteranen van Real. Kijken naar oude helden is tof en pijnlijk tegelijk. Dit potje zomeravondvoetbal is een harde confrontatie met de vergankelijkheid. Die treft ons allen. Wat is het ineens lang geleden dat ik Bogarde, Sar, Finidi, Overmars, De Boer en kornuiten vanachter de hekken bewonderde in hun glorietijd als topspeler. Dat besef komt plots kiezelhard binnen. Tijd vliegt. Tjonge.

Sjaak Swart is ook mee. Mister Ajax verbijt zich negentig minuten lang op de bank, er rotsvast van overtuigd dat hij het verschil zou maken binnen de lijnen. Swart meldt zich wel langs de zijlijn, maar gelegenheidscoach Leo Beenhakker ziet het niet. Of doet alsof.

Ik sluit de zondag af met de ongekend mooie documentaire 'Becoming Zlatan'. Unieke beelden van een piepjonge en eigenwijze Ibrahimovic vlak voor en tijdens z’n periode in Amsterdam. Dochter Emma kijkt mee. Ze kent alleen de Zlatan van de laatste jaren, waarin hij de absolute vedette is.

De jonge en met zichzelf worstelende Zlatan van Ajax is nieuw voor haar. Toen de Zweed bij Ajax speelde, was zij immers nog in voorbereiding. Emma is diep onder de indruk van de jonge Zlatan en anderhalf uur volledig geboeid.

Halverwege de documentaire is er verbazing bij junior. “Floten ze hem uit in Amsterdam!? Die komt dus echt nooit terug.”