De wedstrijd van zondag heeft de sfeer wat doen omslaan. Dat is overigens niet te danken aan het sprankelende Amsterdamse voetbal in Eindhoven. Het resultaat vergoedt veel en daar mogen wij Ajacieden trots op zijn.

Ik slinger een paradox de wereld in: als Nederland trots moet zijn vanwege de prestaties van PSV in Europa, moeten wij nog meer trots tentoonspreiden voor Ajax. Ajax won immers van dat veel geprezen PSV.

Bij mij is de trots op dit Ajax nog niet terug, hoor. Dat heeft vooral te maken met het gebrek aan bluf bij de Ajacieden in het veld. De tijd dat Ajax een tegenstander overrompelde ligt (zoals we allemaal weten) lang achter ons; laat staan het bijbehorende frivole Ajaxspel.

Het begint allemaal met overtuiging en dan volgt het voetbal vanzelf.

Sinds de winterstop is daar wel verandering in gekomen. Dat begon tijdens Feyenoord-thuis. De Ajacieden knokken sindsdien weer voor elke meter, ook tijdens het gelijkspel vorige week tegen NEC. Juist die vechtlust deed het hem ook tegen PSV, vind ik.

De overtuiging bleek niet zozeer uit het voetbal, maar te meer uit de discipline waarmee ons elftal verdedigde. Langzaam maar zeker word ik daarom weer trots op Ajax. Het begint allemaal met overtuiging en dan volgt het voetbal vanzelf, zegt De Boer daarover altijd. Ik ben het daar helemaal mee eens.

Laten wij Ajacieden onze jongens daarom tot het eind door dik en dun en vooral met veel lawaai steunen. Dan staan we begin mei met z'n allen weer op de parkeerplaats bij de Arena, waar we trots zijn op ons Ajax.