De supporters in een stadion maken een bezoekje aan Ajax vandaag de dag nog de moeite waard. Al die uiteenlopende meningen en gedragingen. Soms hilarisch, soms ronduit irritant. Maar sowieso vaak leuker en interessanter dan wat Ajax laat zien.

Zo brult een man afgelopen zondag regelmatig 'Führer, Führer'. Hij doet dat bij elke potentiële schietmogelijkheid voor Roda JC. Kijk, je zit in Kerkrade toch zowat in Duitsland, dus als iemand plots om de führer gaat roepen schrik je toch even. Mijn buurman stelt me gerust. De meelevende fan zou 'vuren, vuren' roepen, wat zoveel betekent als 'schieten, schieten'.

Een rij achter mij zit echter pas echt een uitheemse snuiter. De man van middelbare leeftijd heeft het negentig minuten lang voorzien op scheidsrechter Serdar Gözübüyük. Bij elke beslissing in het nadeel veert hij woest op en tiert met overslaande stem 'Fooooeeeiiiiiii, foooooeeeiiiiiiiii'. Meestal gevolgd door 'sjaele wiekser', oftewel 'schele rukker'.

Het komt er allemaal slissend en met klodders spuug uit, mede door het gebrek aan een fijn rijtje tanden. Een man wijst hem erop dat er ook kinderen zijn. Het dringt niet door. Hij blijft tieren en razen als hem dingen niet aanstaan. En ja, volwassen mannen die schelden met Limburgs accent, daar word ik dus ontzettend lacherig van. Kan ik niets aan doen, sorry.

Ook in de Amsterdam Arena hoor je de gekste dingen. Iedereen heeft immers verstand van het spelletje. Tijdens de thuiswedstrijd tegen De Graafschap zegt een wat elitair type voor mij bloedserieus dat 'Joël Veltman de slechtste aankoop ooit is'. Zonder blikken of blozen en met een enorme stelligheid. Zijn maat knikt instemmend. Ik overweeg iets te zeggen als: “Hé flapdrol, ga jij anders lekker naar huis, daar de wijsneus uithangen, met je slappe geouwehoer!”

Ook in de Arena hoor je de gekste dingen. Iedereen heeft verstand van het spelletje.

Maar achter mij hoor ik alweer 'dat Jairo Riedewald niet meer zo goed is als in het begin'. Bijna verontwaardigd moppert een forse vrouw – in een te klein en daardoor bijna huilend Ajaxshirt – over de prestaties van de jonge Ajacied: “Bij zijn debuut scoorde hij nog twee keer.” Dat zulks tamelijk uniek is voor een verdediger en dat diens taak vooral is doelpunten te voorkomen, maakt haar kennelijk weinig uit.

Gelukkig kan ik tijdens Utrecht-uit erg lachen om een man van gepensioneerde leeftijd, volledig gekleed in FC Utrecht-kledij. Trainingspak, shirt, sjaaltje, pet en her en der wat buttons. Mooi vind ik dat. Hij roept veel naar de spelers, spoort ze aan. Zo blaft hij continu 'voorhuid, VOOORRRHHUIDD', waar hij vermoedelijk 'vooruit' probeert te scanderen. Iedereen hoort het, maar niemand wijst hem erop. Het heeft ook wel iets liefs. Zo noemt mijn dochter een lieveheersbeestje nog altijd een 'lieve kleine beestje'. Sommige dingen moet je gewoon lekker zo laten.

Ook de midweekse wedstrijd Ajax-Heracles (0-0) van vorige week bood, behalve volstrekt kansloos voetbal, ook veel plezier.

Tijdens de rust zorgt een kerel namelijk, volstrekt onbedoeld, dat ik de volledige tweede helft met een glimlach op mijn stoeltje zit. In de pauze staat hij naast me te pissen in het ramvolle pishok, vol volgezeken pisbakken en mannen met volle pisblazen. Hij denkt te kunnen multitasken. Piel in de rechterhand en mobieltje in de linker. Appen en pissen tegelijk, lekker nonchalant. U raadt het al, duwtje in de rug en de telefoon klettert in de pisbak.

Ja kijk, Ajax kan nog zo hemeltergend saai spelen, dan is mijn avond gewoon geslaagd.

Dus mede daarom maak ik mij een beetje zorgen over het groeiend aantal open plekken in de Arena. Menig stoeltje blijft onbezet. Zelfs de klassieker is nog niet uitverkocht. Ik snap het allemaal wel, maar als de mensen ook al niet thuis geven, dan is er voor mij met het huidige Ajax helemaal geen hol meer aan.

Niet alleen Ajax heeft u zondag keihard nodig tegen Feyenoord. Ik ook.