Wij als Ajaxsupporters zijn Ajax. Hoe slecht het ook gaat, Ajax blijft je club. Dat het ene jaar leuker is dan anderen, hoort erbij. In de beginjaren van Vak410 werden we jarenlang geen kampioen.

Gelukkig was er ook veel te juichen. Juichen voor de club. Juichen voor de spelers. Helden zijn het. Of waren het, als ik voor mezelf spreek.

Diverse spelers voor wie ik op de banken stond, treden nu bijna wekelijks op bij diverse praatprogramma’s. Zeker nu het minder gaat, zijn ze blijkbaar graag geziene gasten. Ik erger me kapot aan deze oud-Ajacieden. Leuk ‘meninkjes’ geven omdat je daar goed voor betaald krijgt.

Ze hebben altijd excuses en pakken niet zelf de handschoen op als het nodig is.

Maar waarom staan deze gasten niet op? Waarom spreekt niemand uit dat de handen jeuken en dat ze graag aan de slag willen gaan om Ajax er bovenop te helpen?

In plaats daarvan branden ze lekker hun collega’s af. Ze hebben altijd excuses en pakken niet zelf de handschoen op als het nodig is. 

Blijf vooral een kaars voor de duivel branden, want ik vraag me af of mijn cluppie überhaupt beter wordt van deze ‘kenners’.