Door Noé Mazel

Het is ongeveer 14.45 uur als we arriveren op de Berthold Brechtstraat. Mijn vader parkeert hier altijd als we naar Ajax gaan, omdat je daar niet hoeft te betalen. We moesten om de Johan Cruijff Arena heen lopen, omdat je vanaf de parkeerplaats niet direct bij het kantoor van Ajax Life uitkomt. De stress schoot me al te binnen. Te laat komen bij mijn eerste journalistieke klus… Het zal toch niet? Ik kwam gelukkig stipt 15.00 uur aan bij het kantoor, waar ik nog even moest wachten op Floris. Hij gaat mij begeleiden.

Een ander heerschap vergezelde ons toen we met de lift naar de derde verdieping rezen. Floris moest nog iets aan hem geven. Ik werd achtergelaten op de redactie van Ajax Life. Ik loerde om me heen en bewonderde de talloze authentieke shirtjes die aan de muur hingen. Een Atlético Madridshirtje van onze nieuwe trainer John Heitinga, het uitshirt van seizoen 1994/1995 en een tricot van de cultheld Thimothée Atouba.

Floris was inmiddels wedergekeerd na zijn korte afspraak. Hij maakte duidelijk hoe de dag zou verlopen. Daarna wachtten we op de opstelling, zodat die op de sociale mediakanalen kon worden gedeeld. We moesten even schuiven in Photoshop, omdat Francisco Conceição speelde in plaats van Steven Bergwijn. Na het wikken en wegen of de Portugees nou links of rechts stond, stiefelden we snel naar beneden om onze perskaart te halen.

Ik had het stadion nog nooit via de hoofdingang betreden, omdat we normaal gesproken in vak 410 zitten. Ik verwonderde me over de pracht, praal en uitgebreide keuze aan restaurantjes. We liepen door een draaideur en belandden op de parkeerplaats waar de spelersbus van RKC al was gearriveerd. In de perszaal haalden we een broodje. Ik had er eentje met best appetijtelijke smurrie en sla. Hierna snelden we naar de perstribune om een goede plaats te bemachtigen.

Voor de wedstrijd begon, mocht Dusan Tadic als traditie nog even op goal schieten. Hij schoot twee keer raak. De spelers betraden het veld en de Ajax Marsch scandeerde door de Arena. Voor we begonnen, werd er een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en Syrië. Ik had nog nooit zo’n stille Arena meegemaakt. De stilte was stiller dan stil. Het startsignaal klonk stipt 16.47 uur. De F-side begon direct met het zingen van ‘Oh Johnny’ van Tante Leen. 

Toen kwam mijn interview met Berghuis. De spanning sloeg toe.

We begonnen goed aan de wedstrijd. Goede druk op de tegenstander en fijne combinaties. Ajax kreeg twee grote kansen, maar liet het scoren nog na. RKC deed dit echter niet en maakte de 0-1. Het fort van de Waalwijkers was nog dieper ingegraven dan menig loopgraaf. 

In de 31ste minuut begonnen de Ajaxsupporters zich ­– nog met mate – te ergeren aan de scheids. Het leidde tot een opstootje in de veertigste minuut. De scheids had niet z’n beste dag. Hij werd meerdere keren flink uitgefloten. Mijn broertje had (terecht) ‘-el’ achter zijn naam geplakt: Van der Eijkel.

Bij het startsignaal van de tweede helft begon het al wat kouder te worden. Brian Brobbey en Calvin Bassey vielen in en speelden beiden geen slechte pot. Daarna was het lange tijd erg saai. Je merkte dat de supporters om ons heen een zege beoogden. Jurriën Timber maakte hier in de 78ste minuut een einde aan door de 2-1 te maken. Toen moest ik even lachen om het tijdrekken van Edson Álvarez.

In de 81ste minuut was het al helemaal feest. Mohammed Kudus maakte de 3-1 na een wereldassist van Steven Berghuis. De F-side slingerde ‘Oh Johnny’ maar nog eens door de Arena. Kudus werd in de extra tijd nog gewisseld en kreeg een staande ovatie van de supporters. 

Na afloop van de wedstrijd stevenden we naar de perskamer, waar we best lang moesten wachten op Heitinga. Floris kon gelukkig nog een vraag aan hem stellen. De andere voorbereide vragen waren al weggekaapt door de andere aanwezige media. Je hoorde het getik op toetsenborden overal om je heen.

Toen kwam mijn interview met Berghuis. De spanning sloeg toe. Gelukkig heb ik er, na een ietwat moeizame start, toch een leuk interview voor mezelf en Berghuis van gemaakt. De dag voleindigde als zeer geslaagd. Er kon rustig worden geslapen.

Ik wil Ajax Life bedanken voor deze unieke belevenissen van mijn pasgeboren journalistieke carrière.

Aanbevolen

Dapp’re Schrijver Noé vraagt Berghuis pet van het hoofd!