Tijden veranderen. Zeker in het voetbal. Toen Ajax nog in De Meer voetbalde was er geen online ticketingsysteem. Kaartjes? Die kocht je gewoon bij de sigarenboer op de hoek van de straat. Geen geld of uitverkocht? Geen probleem, want er waren zat andere manieren om de thuishaven van Ajax binnen te komen.

Als de toegangsbewijzen bij de stadionkassa’s allemaal over de toonbank waren gegaan, had je nog een andere optie. In Betondorp was een particulier loket gevestigd: een doodnormaal woonhuis waar door een open raampje kaarten verhandeld werden. Hoewel het prettig was een geldig toegangskaartje te hebben, was dit niet altijd nodig.

Supporters waren creatief. Zo weet ook Ajaxfan Max. “Ik had een seizoenkaart van mijn oom – die had er geloof ik twee – en die gaf je door het hek door aan vriendjes. Die kwamen vervolgens ‘gewoon’ binnen. In vak P of C liep je vier keer naar boven en beneden, dus dat vak zat propvol, iedereen werd meegenomen. Er werd toen nog niet gescand ofzo.”

Wie een toegangskaartje kocht steunde de club, maar was tevens een dief van zijn eigen portemonnee.

Staanplaatsen kostten in die tijd een gulden, maar veel tieners hadden dat niet altijd. Naar binnen glippen was voor hen de enige optie om de wedstrijd live te zien. Vanaf het trainingscomplex kon je via een plankje, over de sloot, het stadionterrein op. Vanaf daar, hoefde je alleen nog langs de suppoost te glippen.

Maar dat waren niet de enige manieren om binnen te komen. In het boek F-Side is niet makkelijk! worden nog andere handigheidjes beschreven. Van het frauderen met toegangskaarten, tot het bewandelen van verschillende sluiproutes. Dat de supporters elkaar hier maar al te graag bij hielpen, blijkt uit de volgende passage:

‘Wie minder risico wil lopen, is aangewezen op hulp van andere supporters. Seizoenkaarten worden vanuit het stadion in tennisballen, lege blikjes of pakjes shag de sloot overgegooid, net zolang totdat iedereen binnen is.’

Wie een toegangskaartje kocht steunde uiteraard de club, maar was tevens een dief van zijn eigen portemonnee. Aan de vindingrijkheid van de Ajacieden heeft het niet gelegen. Kaartje of geen kaartje, in het verleden haalde het een stuk minder uit. Nu resteert de herinnering aan deze vervlogen tijd.

Aanbevolen

Nostalgisch Ajax: lijn 9 en de ‘processie’