Door: Irma van der Burg

Het is daags na de winst van Ajax op bezoek bij Spurs en Barcelona speelt thuis tegen Liverpool. Ik zit op de bank en droom over een finale tussen ons aller Ajax en Barcelona. Mijn Ajaxvrienden willen de return eerst afwachten. Zal ik al? Ik wil geen chartervlucht zoals in 1995 en 1996...

Zal ik al? Ik ben al eens in Madrid geweest en vond het een leuke stad. De warmte en de zon lonken. Zal ik al? Ja, ik zal! De volgende dag zijn vlucht en verblijf geboekt voor donderdag tot en met maandag. Madrid here I come!

Fast forward! Ik kom met de metro aan bij Plaza del Sol. Daar word ik verrast op een plein dat al geheel is omgetoverd voor de Champions League-finale: grote banners aan historische gebouwen, een groot muziekpodium en grote posters van Liverpool, Spurs en zelfs van Lieke Martens. Je kunt op de foto met de cup en ga zo maar door. Kak!

Terwijl de muziek uit de speakers schalt en ik verdwaasd over het plein loop, komen er beelden voorbij van Ajax tegen Spurs. Kak... Een traan biggelt over mijn wang. Donny juicht vol in beeld. Ook Matthijs juicht vol in beeld. Meer tranen volgen. Ik zie net als in de Johan Cruijff Arena de bal bij de 2-3 erin rollen. Kak. Nog meer tranen. Wat waren we er dichtbij!

Ik loop naar het volgende plein: Plaza Mayor. Mijn hostel zit er vlakbij. Ook op dit plein is alles al ingericht, met een voetbalveld voor een wedstrijd tussen allerlei legends, onder wie Patrick Kluivert! Ik neem plaats op het terras in de zon en bestel een Aperol Spritz. Links van me zingt een aantal Reds en rechts van me doen supporters van Spurs hetzelfde. De melodieën klinken bekend, alleen de teksten zijn anders. Grappig. Ik neem nog een Aperol en zit hier eigenlijk best.

Ook ontmoet ik een supporter die, volgens zijn vrouw, altijd 'Super Jari' zegt in plaats van proost!

Na het ontbijt vrijdag – op weer een ander plaza – raak ik aan de praat met twee Nederlanders, die hier ook zijn vanwege Ajax. En zo volgen er de komende dagen meer. Ali en zijn vriend, beide echte supporters van de F-side, in Ajaxshirts. Een groepje 'fans' dat samen met The Reds besluit Gio Wijnaldum toe te zingen. Een Duitser in Ajaxshirt en Engelsen in het rood-wit, stuk voor stuk trots op wat Ajax heeft geflikt. Ook ontmoet ik een supporter die, volgens zijn vrouw, altijd 'Super Jari' zegt in plaats van proost!

De zaterdagmiddag vul ik door bier te drinken met supporters van Spurs, in hun fanzone. Aan die van Liverpool kom ik niet meer toe. Geen tijd... De finale gaat beginnen en die kijk ik in een bar, met mijn nieuwe Ajaxvriend Peter en zijn vrouw. We zitten aan een tafel met Spurs-supporters, maar verder is de bar gevuld met Reds. Kak. We waren zo close!

Toch heb ik het naar mijn zin. De beleving bij voetbal is zo mooi om te zien. Een kleine supporter van Spurs begint hard te huilen bij de 2-0. The Reds worden gek en zingen uiteraard 'You Never Walk Alone'. Het feest gaat door op Plaza del Sol. Ik kan ook nu best genieten van al die blije mensen. Ook de dagen erna is het nagenieten met mooi weer, in een fijne stad, lekker eten en drinken plus blije mensen.

Tijdens de terugvlucht kom ik eindelijk toe aan het boek dat ik op Schiphol had gekocht, eigenlijk met het idee om in Madrid lekker te lezen. Ik blader door 'Jongensdromen, het gouden seizoen van Ajax' en het seizoen herleeft. Een traan rolt over mijn wang.