Toby, Gefeliciteerd!
“Dank je wel.”

Ik zag dat je na afloop niet juichte met je teamgenoten, maar de Ajacieden probeerde te troosten. Wat heb je gezegd?
“Tsja, nee. Woorden schieten op zo'n moment tekort. Dat weet ik ook wel, maar ik wilde mijn medeleven een beetje tonen. Het is natuurlijk hard om in de laatste minuut eruit te gaan.”

Had jij het zelf gekund, in de laatste minuut de 2-3 maken?
“Als ik kon, dan had ik het gedaan. Ik bedoel: wij willen ook door, dat is gewoon zo. Maar ik heb veel respect voor Ajax en hoe we hier door de supporters zijn ontvangen. Dat zal me eeuwig bijblijven. Er hing een geweldige sfeer in het stadion, we stonden ook tegenover een geweldig team. Uiteindelijk kom je hier voor de zaak te doen, you know. Uiteindelijk ben ik hartstikke blij.”

Wanneer keerde het geloof terug?
“Voor aanvang van de tweede helft zeiden we al: we gaan voor alles of niets. We moeten blijven voetballen en als we een doelpuntje maken, kan alles weer. We waren fysiek sterker, dat wisten we. Uiteindelijk kan dat de doorslag geven. Je merkte dat er een beetje twijfel in het Ajaxspel kwam.”

Gaf de fysieke kracht van Spurs de doorslag?
“Wij hebben het slim gedaan. We zijn ook blijven voetballen. We speelden wel lange ballen, maar niet blind lang. Op sommige momenten lag er ruimte om Llorente op de borst aan te spelen en Ajax ging achteruit en achteruit. Maar je hebt ook een tikkeltje geluk nodig.”

Ik vreesde ervoor dat het fout zou lopen voor Ajax, had jij het gevoel dat het nog goed zou vallen?
“Ja, je moet geloof hebben. Dat moet gewoon. Na die eerste voelde ik het al, toen kwam heel snel dat tweede doelpunt. Dat was een kantelmoment. Maar na die kans van Jan Vertonghen dacht ik: het wordt nu lastig. Dan doet Lucas Moura het toch nog..."

Heb je nog een souvenirtje meegenomen in de vorm van een shirtje?
“Nee, ik heb geen shirtje geruild. Dit was niet het moment ervoor. Het is balen voor Ajax, maar nogmaals... Ik heb heel veel respect, ook voor dit team. Er stond een geweldig ploeg en er komen nog genoeg mogelijkheden om in de finale te staan.”

Denk je dat? We hebben nu ook twintig jaar gewacht, Ajax valt komende zomer uit elkaar...
“Ajax komt altijd terug. Altijd. Twintig jaar wachten? Dat denk ik niet. Allez, na het behalen van de Europa League-finale klonken ook zulke geluiden. Dat het met een heel nieuw team weer zeven of acht jaar zou gaan duren. Twee jaar later treffen we Ajax in de halve finales van de Champions League. Ik heb echt goede hoop dat het niet weer zo lang duurt.”

Win jij die cup met die grote oren dan maar, Toby. Succes!
“Thanks!”