Het regent complimenten voor de gedesillusioneerde Ajacieden, die op het Europese podium helaas achterblijven met lege handen. Van een finale had je tenminste altijd nog kunnen zeggen dat je die had gehaald, dat de weg naar Madrid was voltooid, maar zelfs daarvan kan nu geen sprake zijn.

En dat terwijl Ajax zo dichtbij was. Wat scheelde het alles bij elkaar, tien seconden? Maximaal twintig? Meer was het echt niet, maar het voelt zo ver weg. Het voelt zo leeg... Het is echt een drama, iets anders kunnen we er niet van maken.

Waar ging het mis? Laten we een nadere blik werpen aan de hand van @11tegen11!

xG-plot en pitch plot
Niet iedereen zit hier natuurlijk op een nuchtere analyse te wachten, maar eerlijk hè, als je heel eerlijk bent, dan is het misschien wel een tikje terecht dat Spurs er alsnog in slaagde om Ajax uit te schakelen. Dat is geen leuke boodschap om te lezen, snappen we. En Ajax had natuurlijk genoeg kansen, maar het meeste doelgevaar kwam toch echt van Spurs. Een waarde van 3,67 aan Expected Goals is zelfs echt hoog!

Eerlijk zeggen: waande jij je in de rust al zeker van een finaleplaats of waren er toch nog twijfels? Christian Eriksen voetbalde af en toe fantastisch tussen de linies, Heung-Min Son raakte kort na de 1-0 de paal en er was voor rust al het nodige kunst- en vliegwerk nodig om overeind te blijven.

Maar de kale feiten zagen er zo fantastisch uit: rusten met een 2-0-voorsprong! Hij scoorde niet, maar laten we eens kijken naar de bijdrage van Donny van de Beek. Bij de openingstreffer zette hij een uitstekend blok waardoor Matthijs de Ligt vrij kon inkoppen en bij het tweede doelpunt maakte hij met een prima loopactie de ruimte waarbinnen Hakim Ziyech kon opereren.

Maar toen ging het mis. Spurs besloot in de tweede helft over te gaan op de tactiek uit het heenduel: directer spel naar voren, al dan niet via Fernando Llorente. Ajax kreeg het direct moeilijk. De spits uit Spanje stond slechts 45 minuten op het veld, maar won in die tijd maar liefst 13 (!) kopduels. Het lukte Ajax simpelweg niet om hier iets tegenover te zetten...

Maar kijk eens naar de doelpunten die Spurs daadwerkelijk maakte: het stomme is dat Ajax ook weer niet direct werd weggespeeld. Al oogde het misschien wel een tikje naïef. Kort voor de 2-1 stond het centrale verdedigingsduo, De Ligt en Daley Blind, helemaal voorin. De aanvoerder werd op randje vijandelijke zestien uitgespeeld en vanaf dat moment kwam een ondertal Ajacieden overal te laat. Bayern München sloeg in de Johan Cruijff Arena al eens op een soortgelijke manier toe.

Over de 2-2 en 2-3 kunnen we misschien maar beter kort zijn. Daar ging zo veel mis... Een halve tel voor de gelijkmaker stonden Spurs-spelers nog op het punt om te keren en terug te gaan richting eigen helft, maar alsnog eindigde de bal tegen de touwen. En ook de aanloop richting 2-3 werd gekenmerkt door diverse fouten: weer Llorente die een kopduel wint, Lisandro Magallán die uitgleed en eenmaal opgekrabbeld te snel een stap naar voren deed, terwijl Tagliafico even niet je 'back had als Nico'...

Passmaps
De eerste tegenvaller moest Ajax al kort voor de aftrap incasseren: David Neres bleek niet in staat om te spelen, waardoor een beroep werd gedaan op Kasper Dolberg. Op zich geen slechte keuze en ook met de Deen kwam je 2-0 voor, maar misschien mocht de spits wel iets te lang blijven staan. Dolberg had het niet. Hij verkeert in een uiterste moeilijke fase en we zijn benieuwd hoe we hier over een jaartje op terugkijken. Het begin van het einde, of volgt er een rebound?

Je doet er overigens verstandig aan om de dynamische passmap te checken, want daarin zie je het spelbeeld kantelen. Ajax zocht in eerste instantie veelvuldig de aanval via een sublieme Hakim Ziyech om daarna ook regelmatig Dusan Tadic in het spel te betrekken, maar Dolberg kreeg amper een bal. Dat is spijtig, want over het algemeen geldt ook: des te beter Ajax zijn spits kan bereiken, des te beter kan Van de Beek zich positioneren. Dat leverde dit Europese avontuur vrij regelmatig doelgevaar op of zelfs treffers. Zo niet dit keer.

Het spelbeeld kantelde in de tweede helft. Het lukte Ajax niet meer om op te bouwen en het veld werd steeds 'langer', ook omdat er steeds vaker werd gekozen voor het spelen van een lange bal. Echt, check de dynamische passmap en je ziet dat er een lijn wordt geopend vanaf Onana richting voorste linie. Ajax en lange ballen, dat werkt nooit zo goed...

Erik ten Hag had dit in de smiezen en greep ook in. Hij paste twee goede wissels toe. Joël Veltman deed precies wat je mocht verwachten en met Noussair Mazraoui op het middenveld erbij kwam het schip in rustiger vaarwater, maar nog steeds voetbalde Ajax zonder spits. De gedachte om Daley Sinkgraven links voor de echte back te posteren, was ook raak. Zoals je ziet aan de passmap van Spurs moest er op rechts iets gebeuren om het gevaar te beteugelen. Veltman en later Sinkgraven vielen ook gewoon goed in.

Ongelukkiger was de keuze om Lisandro Magallán in te brengen. De Argentijn vormde in de minuten die hij de tweede seizoenshelft kreeg nog niet echt een stevig slot op de deur en toen je hem zag uitglijden vlak voor tijd, voelde je al dat er nog heel wat moest gebeuren om dit te herstellen. Dat lukte dus niet meer. Het is werkelijk waar veel te gemakkelijk om Magallán de schuld te geven, dat doen we ook niet en daarvoor ging er veel te veel mis, en interessanter is wellicht de vraag: moest Donny van de Beek er per se af?

Donny voelde wel iets aan zijn hamstring, maar Hakim Ziyech oogde ook helemaal leeg gespeeld. Misschien dat het voor Spurs iets lastiger was geweest om met Magallán en Van de Beek kort ervoor lastiger geweest om door twee op elkaar gedrukte linies te beuken, aangezien Ziyech iets verder naar voren en opzij stond opgesteld. Eén bal naar voren pompen en van Ziyech ben je af.

Misschien moet de conclusie wel 'gewoon' zijn dat Ajax net een beetje power tekort kwam. Die gedachte drong zich al een beetje op in Londen, toen de wedstrijd ook niet veel langer had moeten duren. Spurs bleef maar komen, ook omdat het voelde dat er alsnog iets te halen viel, en Ajax leek wel op. Leeg gespeeld? Je kunt het niemand verwijten. De Premier League hoeft niet per se het beste spel te bieden, het is wel de meest intense competitie. Op een niveau dat Ajax amper ervaart.

https://twitter.com/ajaxlife/status/1126536092700819458

Zone 14
De onbereikbaarheid van de spits – Dolberg dus – zie je helaas ook terug wanneer een blik wordt geworpen op Zone 14. De Ajacieden kwam in dit potentieel gevaarlijke vierkant tot slechts 16 verstuurde passes, waarvan weliswaar 13 succesvolle, maar kijk eens naar de strepen. Die lopen voornamelijk van links en rechts en zijn totaal niet getrokken in de buurt van het doel. We zien wel twee passjes naar voren, maar ook die gaan zijwaarts. Al hoeft dat geen slecht teken te zijn. Spurs moest twee keer alle zeilen bijzetten: bij een voorzet van De Ligt en toen Frenkie de Jong een keertje doorbrak. Maar Dolberg was onzichtbaar en bleef onzichtbaar.

Wat Spurs hier tegenover zette, liegt er helaas niet om. Het kwam tot ruim het dubbele van het aantal passes van Ajax: 37 maar liefst. En 29 keer werd in Zone 14 met succes een medespeler aangespeeld. Natuurlijk, ook hier spot je veel horizontale pijlen. Maar het zijn de paar voltreffers die Ajax zo'n pijn hebben gedaan...

Maar liefst vier keer werd de bal tussen de palen vooruit gespeeld, drie keer werd een medespeler bereikt en tweede keer scoorde Lucas Moura. Diezelfde Moura zou dat bij zijn derde serieuze doelpoging nog een derde keer doen...

Halfspaces
Het lukt Ajax wel vaker niet om rechtdoor op het doel af te gaan en dat is ook totaal geen probleem. Je moet eerder uitgaan van een soort luxepositie als het wel lukt. Daarom kan de activiteit binnen de halfspaces zo belangrijk zijn. Dit was ook tijdens Ajax – Spurs weer het geval, want die gele streep staat er niet voor niets. Dat is de assist van Tadic op Ziyech.

Ajax voetbalt tot op zekere hoogte via de zijkanten, al trekken de buitenspelers zo vaak naar binnen dat van enige krijt op de schoenen geen sprake meer is. Tadic zorgde diverse keren voor gevaar via ballen richting randje zestien. Van de Beek dacht een keer aan uithalen, net als Ziyech. Eén van die keren vraag je je af of de beslissing was geforceerd als Ziyech niet half mis maaide...

De passing binnen de halfspaces verraadt echter ook het verhaal dat Ajax dat beetje stootkracht miste in de punt van de aanval. We zien amper een balletje teruggelegd worden op een spits die klaarstond om af te vuren. Het was veelzeggend dat Dolberg niet één schot op doel heeft afgevuurd...

Hopelijk zien we de resterende twee potjes betere cijfers voor de spits van dienst, want er staat nog altijd een opdracht open: we need to pak schaal!