Het begon allemaal zo mooi en halverwege was het zelfs prachtig, maar ergens voelde je het ook wel aankomen. Spurs gaf niet zomaar op, Spurs voetbalde tussen de linies door en was eigenlijk constant gevaarlijk. Ieder moment van verslapping kon grote gevolgen hebben.

Die gevolgen bleven lange tijd uit, maar net als in Londen leek Ajax in de tweede helft niet meer op Ajax. Dit neemt niet weg dat er kansen waren. Er waren zeker kansen! Alleen lukte het niet langer om Spurs tegen te houden. En in de laatste minuut capituleerde Ajax dan toch. Alsnog...

Het sprookje is over, het boek is uit. Er volgt geen hoofdstuk finale. Door de plannen voor Madrid kan een streep. Het is pijnlijk, het doet enorm zeer en als een soort zombie moeten we de komende dagen zien door te komen. En het is nog niet klaar. We moeten door, snuiters. We moeten door.

Over een weekje kunnen we concluderen of het fijn was dat er nog een toetje klaarstond. We weten het nu niet. We weten het allemaal even niet meer. Misschien kan frustratie als brandstof dienen voor de laatste twee potjes in de competitie. We hopen het van harte. En we hopen het niet alleen. Het zal moeten. Het moet!

De foto's zijn van De Brouwer en Pro Shots.