Om te beginnen: was VVV-thuis (6-0) de meest solide wedstrijd die jij hebt gespeeld in het shirt van Ajax?
“Nee, dat denk ik niet. Ik heb wel eens een betere wedstrijd gespeeld. Welke? Eerder dit seizoen, uit tegen sc Heerenveen. Dat was mijn beste wedstrijd voor Ajax, maar het ging nu ook wel aardig, denk ik.”

Het was in ieder geval niet de gemakkelijkste wedstrijd...
“Dat klopt. We hadden in mentaal opzicht behoefte aan revanche en een duidelijke overwinning. We wilden blijven gaan, veel scoren en een grote zege behalen. Dat lukte. Het vertrouwen moest terugkeren. Dat was belangrijk.”

Wat me opviel tijdens Ajax - VVV: Tagliafico en jij stonden allebei erg ‘hoog’ op het veld. Vaker zie je één back afwisselend mee naar voren gaan. Kun je verklaren hoe en wat?
“Het was onderdeel van ons strijdplan. VVV trok zich terug en onze buitenspelers gaan graag naar binnen. Er lag ruimte om mee naar voren te gaan. En als ik mee opkom, dan moet de aanvaller met mij mee. Sta ik hoog, dan staat hij laag en kan hij niet gevaarlijk worden. De aanvaller met je mee lokken, is dus ook een manier van verdedigen. Het idee was: zo ver mogelijk wegblijven bij mijn eigen doel. En mijn mannetje volgde me zo’n beetje tot op de achterlijn.”

Was de tactiek nog iets aangepast ten opzichte van andere wedstrijden?
“We hebben onze vaste manier van spelen, maar je kijkt naar de sterktes en zwaktes van de tegenstander. Dat deden we nu ook. Of Nico en ik gingen aanvallen, hing ook van de buitenspelers af. Blijven de aanvallers van de tegenstander hangen rond de middenlijn, dan gaan we niet allebei mee. Loopt hij achter je aan? Dan kun je meegaan. Dan moeten we wel, anders vallen we met te weinig spelers aan. Frenkie en Lasse moeten dan als eerste meeverdedigen bij een counter. Ik speel een soort wedstrijd in een wedstrijd: ik moet de overhand hebben ten opzichte van de aanvaller. Als ik dat voor elkaar krijg, ben ik in het voordeel.”

Hoe kijk je naar jouw ontwikkeling in die wedstrijden in een wedstrijd? Toen je naar Ajax kwam, zei je beter te willen worden in het verdedigen. En dat zei je vorige week opnieuw...
“Ik heb nog steeds veel te leren, maar ben mezelf ook zeker aan het ontwikkelen. Ik moet doorgaan zoals ik tot nu toe heb gedaan. Ik ben erg blij met mijn ontwikkeling, al speel ik nog niet zo veel als ik graag had gewild. Daarom is het voor mij nog belangrijker om te voelen dat ik wel degelijk vooruitga. Het gaat steeds beter.”

Ik kan me nog de uitwedstrijd tegen FC Groningen (1-2) herinneren van vorig seizoen. Joël Veltman was je toen constant aan het coachen. Hoe je moest staan, wat je moest doen, dat hoeft nu niet meer?
“Klopt! Het is een kwestie van ontwikkeling, zelfvertrouwen en ritme. Als je meer wedstrijden speelt, krijg je meer gevoel en gaan dingen vanzelf. Speel je om de tien wedstrijden een keertje? Dan moet je heel scherp zijn als je de kans krijgt, terwijl je er misschien net niet helemaal lekker inzit ten opzichte van iemand die wekelijks speelt. Als je in je ritme komt, gaan dingen natuurlijk. En daar krijg je weer vertrouwen van, zeker als je wint en alles goed gaat.”

• Kristensen en Dolberg verdrijven samen de eenzaamheid

Is het alsof je als toerist in een vreemde stad loopt en per dag de weg beter leert kennen?
“Precies! Je hebt in het begin geen idee waar je bent, maar na verloop van tijd herken je plekken en weet je waar je links en rechts moet ergens onderweg naartoe.”

Erik ten Hag merkte recent op dat je ontwikkeling misschien iets trager verloopt dan gepland. Dat is echter niet zozeer jouw schuld, maar heeft alles te maken met Noussair Mazraoui.
“Qua wedstrijden spelen gaat het inderdaad iets langzamer dan ik had gewild. Maar in algemene zin gaat mijn niveau omhoog. Als ik tien wedstrijden op rij mag spelen, kan ik de volgende stap maken. Maar Nous doet het echt heel erg goed. Ik voel dat ik er ook klaar voor ben! In alle wedstrijden die ik heb gespeeld, verloor Ajax nog nooit.”

Stelt het aantal speelminuten tot dusver je ergens teleur of is het ook wel soort van logisch?
“Van allebei een beetje. Als ik niet zou hopen op meer speeltijd, heeft het geen enkele zin om hier te zijn. Maar het is niet zo dat ik richting het trainingsveld loop van: hoe kan het dat ik geen basisplaats heb? Nous en het team hebben echt heel goed gespeeld. Als je maar blijft winnen, ga je het team echt niet wijzigen. Zo hoort dat ook. Ik wil heel graag spelen, maar snap ook waarom ik niet speel. Ik zit er precies tussenin. Maar ik ben erg hongerig en wil graag spelen en de voorkeur krijgen, daarom train ik iedere dag keihard.”

Hoe probeer je tijdens trainingen beter te worden?
“Er zijn jongens binnen onze selectie die zo goed zijn dat je vanzelf een betere speler wordt. Als we partijtje spelen, sta ik altijd op Dusan Tadic. Dat heb ik al wel honderd keer gedaan en daardoor stijgt mijn niveau. Alleen dat al helpt me. Tadic is zo onwijs goed! Ik ben opgegroeid met de gedachte: je geeft altijd honderd procent en als je alles doet wat binnen je bereik ligt, kan nooit iemand er iets van zeggen. Dan moet je alleen de kans grijpen als die komt. Het is belangrijk om altijd alles te geven. Een van mijn kwaliteiten is mijn mentale kracht. Ik blijf altijd vechten en geef nooit op.”

Gaat het nu beter tegen Tadic tijdens de partijtjes?
“Ik weet niet of ik meer ballen of zo win, maar ik voel: ik heb nu meer controle. En daardoor groeit mijn zelfvertrouwen. Ik kan het hem nu moeilijk maken. Maar naast vertrouwen is ritme zo onwijs belangrijk. Dan denk je niet na over kleine dingen, omdat je ze gewoon doet. Dan denk je niet na over die keren dat je net te laat komt in een duel. Maar op dat vlak ben ik dus erg sterk: ik ga gewoon door. En iedere keer dat de trainer me inbrengt, kan ik daardoor een goede prestatie leveren.”

Je zit op de terugweg naar huis in de auto dus niet te piekeren?
“Nee, op dit moment niet. Maar je carrière is als een achtbaan: het gaat op en neer. Ik ben nu een jaar bij Ajax en de eerste zes maanden heb ik onwijs veel geleerd. Ik speel niet zo veel, maar heb al een lange weg afgelegd. Ik probeer een fundering neer te leggen als een soort basis voor wanneer mijn kans komt of het vervolg van mijn carrière. Ik kan het mezelf niet aandoen om slecht te trainen. Zo kijk ik ernaar, simpelweg omdat ik niet anders kan. Ik heb eigenlijk geen keuze.”