Het was veel makkelijker geweest als er alleen dit potje was. Je kunt nu onmogelijk alleen deze negentig minuten zien. Het is nu heel lastig om te weten naar welk deel van het plot van dit seizoen je hebt zitten kijken. Dat weet je in mei pas.

De goal van Dolberg was geweldig! Gecontroleerd pleintjesvoetbal, met een knipoog naar Bergkamp en Zlatan in de laatste aanraking. Even was hij weer die belofte van toen tegen NEC, met zijn hattrick. Zo simpel is het niet meer. Dolberg is tegenwoordig een veel mysterieuzer personage.

Als het mogelijk was om deze wedstrijd op zichzelf te beoordelen, is er veel hoopgevends. Tien minuten in de tweede helft wist ik bijvoorbeeld zeker dat het minstens 5-0 zou worden. Dat het na wat wissels gericht op komende wedstrijden dan ook echt dat +1 wordt, is geweldig. Wat zegt het voor straks?

Als film zou dit het point of no return zijn. Gaat hoofdpersoon Ajax een prijs pakken?

Ik loop veel te ingewikkeld te doen, voor mijn gevoel. Achter mijn laptop na Ajax-thuis tikt het doorgaans veel lichter. Zit ik veel meer in het moment. De vorige twee speelronden drukken nu veel te zwaar mee.

Als film zou dit het point of no return zijn. Gaat hoofdpersoon Ajax een prijs pakken? Feyenoord is niet bepaald een Jaws-achtige haai die een vissersbootje als snack tot zich neemt. Maar wij strandgangers/Johan Cruijff Arena-bezoekers zijn bepaald nog niet zeker dat het gevaar is uitgeschakeld.

Nu wil ik Erik Ten Hag geen Steven Spielberg noemen – dat is Marc Overmars eerder, als succesvolle man van de poen – maar ik zit wel op het puntje van mijn stoeltje. Voor even weet ik niet wat ik van het nu moet vinden. Het kan alle kanten op.

6-0 tegen VVV. Leuk, maar wat zegt het als Real Madrid nadert? Ik hou verder mijn mond en sla veel popcorn in.