Ajax wisselde de afgelopen weken prima wedstrijden af met tegenvallende duels. Op zich is dat niet raar als je nog in de voorbereiding zit, of de openingsfase van het seizoen. De uitschakeling van Sturm Graz werd met triomfgeschal binnengehaald, maar de wedstrijd tegen Heracles Almelo en de tweede helft in Luik werden als negatief beoordeeld.

Terecht ook, want die twee wedstrijden waren gewoon niet best. Er lijkt echter wel een soort realisme te heersen onder supporters, want witte zakdoekjes of spreekkoren tegen de trainer of bestuursleden heb ik niet gezien of gehoord.

Een groot deel van het journaille daarentegen vroeg direct om het hoofd van de trainer. Erik ten Hag zou niet capabel genoeg zijn Ajax naar de zo gewilde en vereiste landstitel te leiden. Toegegeven, de uitingen van de trainer zijn niet altijd even gelukkig en het hese Oosterse accent helpt daar ook niet bij.

Als je echter goed luistert naar de verklaringen van de trainer over bepaalde keuzes en hieraan de resultaten koppelt die inmiddels in Europees verband zijn geboekt, dan verdient deze trainer minimaal een kans.

Het gaat mij veel te ver om direct aan de poten te zagen van hardwerkende mensen.

Hetzelfde journaille dat de kranten en tv-programma’s vult laat vaak horen dat het bij PSV altijd zo rustig is rondom de club, terwijl bij Ajax het tegenovergesteld geldt. De krantenkoppen en de statements tijdens de, zoals ik ze vaak noem, napraatprogramma’s waren niet van de lucht. De winst op Standard was voor diezelfde journalisten reden om weer als een blad aan een boom om te slaan. Ajax en zijn trainer werden weer de hemel in geprezen, onder het mom van de beoordeling van een 'dagvers product'.

Vooral dat woord 'product' stuit mij als supporter tegen de borst. Ajax is geen product, Ajax is een voetbalclub waar topsport wordt bedreven. En dan hoop ik toch nog altijd dat de betrokken journalisten, want dat zijn ze in vele gevallen wel degelijk, bijzaken van hoofdzaken kunnen scheiden. Als het slecht is, mag je dat zeker benoemen, maar het gaat mij veel te ver om direct aan de poten te zagen van hardwerkende mensen die bezig zijn om een topsportteam beter te laten presteren. De nuance mis ik af en toe.

Het mooie van de thuiswedstrijd tegen Standard was de wisselwerking tussen het team en de supporters. Zowel op als naast het veld ging Ajax zo tekeer dat de tegenstander niet gevoel had dat er iets te halen viel in de Johan Cruijff Arena. Ook mooi was de trainer die met zijn borst vooruit de persruimte betrad en vol zelfvertrouwen ging zitten. Precies tegenover het journaille dat hem 24 uur daarvoor nog volledig had afgebrand.

Als supporters, trainer en Ajax deze stijgende lijn weten vol te houden, gaan we een mooi seizoen meemaken!