Waarom hij vervolgens naar de linksbackpositie rende, was me wel een raadsel. Oh wacht, het was – good old – Nico Tagliafico. Echt zo’n beginseizoenverwarring. Voor de rest, los van het weer, had het potje meer iets van een hoopgevende novemberavond. Team op de rails voor iets moois. Bizar, na al die verloren oefenpotjes.

Het kan best een zonnesteek zijn, want natuurlijk is de bekerwinnaar van Oostenrijk niet de beste graadmeter. Hun supporters zijn in ieder geval van Champions League-niveau. Het massale langdurig ritmisch geklap bij een 2-0-achterstand, de vele vlaggen, het gescandeer. In de eredivisie zullen we zo’n bezoekersvak niet meemaken, maar Europees is er hoop. Op het veld stond bij vlagen namelijk iets moois.

Ik denk ook dat de ploeg zich bewust was van de cultcup die ze konden overnemen van Sturm Graz. De uitgangspositie is namelijk behoorlijk ideaal voor het binnenhalen van de felbegeerde Helmond Cup. Een prijs die je moet doorgeven als je verliest. Die nu dus uit Oostenrijk is veroverd.

Wie weet hield Huntelaar zich bij een van zijn kansen bewust in.

Bij 3-0 was de kans al groter geweest dat Ajax bij de return minder scherp zou beginnen. Nu is de situatie veel Helmondcupwaardiger. Wie weet hield Huntelaar zich bij een van zijn kansen bewust in. Hij is een echte liefhebber, vast ook van deze originele competitie. Hij weet vast als geen ander dat het in Oostenrijk om meer dan voorronde-Champions League gaat.

Heerlijk begin van het seizoen, zo’n anderhalve week na de WK-finale, nog tijdens de Tour de France. Voor de transferdeadline ook. Maar hopen dat Ziyech blijft. Los van de zeer interessante combinatie met Tadic, zou hij hier samen met Daley Blind aan een mooi project kunnen werken.

Werktitel: van striemend gefluit tot euforisch gejuich. Seizoen 2018/2019 belooft veel moois. Laat het alsjeblieft geen zonnesteek zijn.