Ooit zag ik hem in de C’tjes een klassieker spelen op De Toekomst. Ik meen me te herinneren dat Sierhuis destijds – nog niet zo uit de kluiten gewassen als tegenwoordig – een behendig middenveldertje was, die zich verbaal liet gelden in het team.

Afgelopen seizoen kreeg hij de handen van de Ajaxsupporters op De Toekomst geregeld op elkaar. Sierhuis scoorde aan de lopende band, altijd en overal. Bovendien is hij goedgebekt, welbespraakt en voor een camera erg representatief. Wat die laatste opsomming betreft, een tegenpool vergeleken met zijn half jaar oudere collega-spits Kasper Dolberg.

De spitsendiscussie. Wie is de beoogde eerste centrumaanvaller? Wie speelt de tweede viool? En wie moet geduld hebben? Het is aannemelijk dat de strijd vooralsnog gaat tussen Dolberg en Klaas Jan Huntelaar. Waarbij de Deen na een jaar blessureleed van goeden huize zal moeten komen om de onomstreden eerste keus te zijn. Huntelaar kennende zal hij zich niet bij voorbaat neerleggen bij een rol op het tweede plan.

Wie is de beoogde eerste centrumaanvaller? Wie speelt de tweede viool? En wie moet geduld hebben?

Grote vraag in deze discussie: waar staat Sierhuis? Op de redactie hebben we het er geregeld over. Welke spits moet je dit seizoen behouden en wie zou je kunnen verhuren? De verhuur van Mateo Cassierra aan FC Groningen kon in brede zin op goedkeuring rekenen. Goed voor alle partijen. Als Sierhuis ter sprake komt, roep ik dat Ajax hem niet moet verhuren. “Prima stormram om moeilijke wedstrijden open te breken,” zeg ik dan. Kortom, hij is de spits die dit seizoen geduld moet hebben.

Op het veld in Klosterpforte valt me deze dinsdagmiddag eens te meer op hoe sterk en groot hij is. Met kuiten als spierkabels doet hij me denken aan de oud-prof Mark Hughes wiens sterke kuiten een handelsmerk waren. En wat me tegen VVSB afgelopen zaterdag al opviel: zijn sprintsnelheid op de eerste meters lijkt niet onder de spiermassa te lijden. Sterker, hij lijkt sneller op de eerste meters.

De aanvaller (pas twintig) is niet naar het trainingskamp meegereisd om de clown uit te hangen. Nee, hij is serieuzer, gedreven en doelgericht. Dit is het grote werk en hier moet hij zijn kans verzilveren. In de 45 minuten die de aanvaller tegen de profs van Preußen Münster speelt, oogt hij gretig en getergd. Hij coacht zijn vleugelspelers en is als een van de weinigen duidelijk hoorbaar op het veld.

Als de scheidsrechter opnieuw een overtreding op zijn beresterke lichaam wegwuift en Ajax daarmee een strafschop onthoudt, is Sierhuis het zat. Hij laat in duidelijke bewoordingen weten dat het optreden van de scheidsrechter in zijn ogen niet door de beugel kan. Het levert hem een gele kaart op. Hij incasseert de prent schoorvoetend.

Als de gretigheid van Sierhuis het vereiste basisniveau van de trainingsweek weerspiegelt, voorspel ik dat Erik ten Hag en zijn selectie inderdaad een stevig fundament leggen in het Duitse kloosterdorpje.