Als mediastudent vind ik het heerlijk om stukjes te tikken, video’s te maken en met social media bezig te zijn. Dat ik die werkzaamheden dan ook nog eens kan combineren met mijn grootste passie, is een droom die uitkomt.

Iedere ochtend zit ik precies vijftig minuten in de bus naar stage. Scrollend door mijn social media zie ik de eerste berichten van leeftijdsgenoten al langskomen. “Zucht, weer zo vroeg naar stage. Echt geen zin in,” lees ik. Ten hoogte van Ouderkerk aan de Amstel kijk ik dan even uit het busraampje. In de verte zie ik de Johan Cruijff Arena liggen. Ik knijp even in mijn handen. Wow, daar werk ik.

Toen ik aan Tagliafico moest uitleggen hoe je ‘Wij Zijn Ajax’ uitspreekt, wist ik zeker dat het een toffe periode zou worden.

Als enige vrouw op de redactie zou je misschien denken dat je al heel snel klaar bent met de typische mannenpraat. Maar na twintig weken durf ik wel te zeggen dat ik aardig mijn mannetje heb gestaan. Dat ik bij binnenkomst op de eerste dag bevestigend kon antwoorden op de vraag of ik Marko Pantelić ken, droeg daar uiteraard ook aan bij. De hele discussie over meer vrouwen in de voetbalwereld laaide trouwens pas op nadat ik werd aangenomen. Dus dat misverstand helpen we ook gelijk maar even de wereld uit.

Toen ik op de eerste dag van mijn stage met begeisterung het befaamde ‘woord van de dag’ te pakken had, wist ik dat ik een leuke tijd tegemoet ging. Maar toen ik op de tweede dag aan Nico Tagliafico moest uitleggen hoe je ‘Wij Zijn Ajax’ op zijn Nederlands uitspreekt, wist ik zeker dat het een ontzettend toffe periode zou worden.

Ik heb Frenkie de Jong een duif* van de lat zien schieten, geleerd dat Max Wöber de hiphop versie van de Wiener Walzer kan dansen en een wedstrijd vanaf de perstribune mogen analyseren. Een reden om te klagen via social media heb ik dus nooit gehad.

Natuurlijk hoopte ik mijn stage te kunnen afsluiten met een prijs. Het was zeker niet het meest leuke of makkelijke seizoen om halverwege in te rollen. Maar om mascotte Lucky het populaire Fortnite dansje ‘The Floss’ aan kinderen te zien leren, maakt al een heleboel goed.

Overigens zijn mijn collega’s nog niet helemaal van mij af. Een week geleden promoveerde ik namelijk van stagiair tot redacteur. Een mooie transfer als je het mij vraagt. Vandaag mag ik nog ingezet worden om koffie te halen, maar vanaf volgende week behoort dat niet meer tot mijn takenpakket.

Met een rugzak vol leermomenten en mooie ervaringen ga ik weer door. Niet als stagiair, maar als collega!

* Geen zorgen! Er zijn geen duiven gewond geraakt. We maakten gebruik van een nepduif.