Toen ik vanmorgen op kantoor arriveerde, lag er een envelop op mijn bureau. Er stak een tekening uit van een Ajax Kids Clublid. De kleine Levi had Lucky getekend, volledig gekleed in het nieuwe uitshirt. Mooie tekening, maar de schrik sloeg mij al snel om het hart...

Want wat zie ik Lucky doen op de tekening... Hij klopt op het clublogo op zijn borst. Dan weet je: die is op weg naar de uitgang. Ik verwacht elk moment berichtgeving over Lucky die gesignaleerd is in Barcelona. Overigens lijkt de Spaanse competitie mij tamelijk warm voor onze pluizige vriend, dus een transfer naar de IJslandse competitie lijkt mij meer voor de hand liggen.

Gelukkig kwam ik Lucky zojuist tegen op sportpark De Toekomst. Onze vriendelijke Lynx verzekerde mij met grote stelligheid dat hij gewoon bij Ajax blijft. Hopelijk was het niet zijn dubbelganger, want dat kan tegenwoordig ook allemaal. Tenminste, als we Zakaria Labyad moeten geloven. En dat doen we niet.

Lucky wijst op het clublogo op zijn borst. Dan weet je: die is op weg naar de uitgang.

Hoe dan ook, het is vrij zorgelijk dat jonge spelers die bij Ajax in de basis staan, toch al zo snel weg willen. Waar ligt dat aan? Ik kan mij niet voorstellen dat het louter ligt aan het feit dat er financieel over de grenzen zo veel meer mogelijk is. Dat is leuk, maar als je echt zo goed bent, dan komt dat allemaal vanzelf. Maar daarin ben ik misschien een beetje naïef.

Jezelf ontwikkelen als jonge speler, daar gaat het toch in eerste instantie om? Dan komt die financiële klapper toch vanzelf? Maar ja, het lijkt zo te zijn dat jonge Ajacieden nu al het gevoel hebben dat ze ook op dat punt beter verder kunnen kijken... En precies dat is wel heel pijnlijk natuurlijk.

Waarom zou iemand als De Ligt al weg willen? Heeft hij te weinig vertrouwen in het huidige beleid en de ontwikkelingen bij Ajax? Vermoedt hij dat er geen goede selectie staat komend jaar? Wil hij verzekerd zijn van Europees voetbal? Hij stelde eerder al over een eventueel vertrek dat hij inmiddels ‘misschien meer aan zijn eigen carrière moet gaan denken’. Dat is tamelijk veelzeggend.

De tweede voorronde Champions League nadert al met rasse schreden en dan moet Ajax er al staan. Als Ajax naast Europees voetbal grijpt, dan is het leed niet te overzien. Dan zullen meer spelers wegwillen, wordt het lastiger om spelers te halen, groeit het cynisme rond de club en krijgt ook de technische staf het nog steviger voor de kiezen.

Er lijkt afgelopen seizoen iets flink te zijn geknakt bij de spelers, wat maakt dat een frisse start elders lonkt. Het wordt voor Marc Overmars dus hoe dan ook een flinke klus om de selectie intact te houden, laat staan te versterken met ervaren spelers die er gelijk staan. Spelers die het allemaal ook maar leuk moeten vinden om naar pak ‘m beet VVV-uit te gaan. Op kunstgras.

De stoere uitspraken van Overmars en Edwin van der Sar dat de selectie sowieso tijdig klaar is, lijken mij daarom erg gewaagd. Het lukt al een aantal jaren achter elkaar niet en er kan nog zo ontzettend veel gebeuren. Misschien is iets meer eerlijkheid en realiteitszin op dat punt wenselijk.

Inmiddels heb ik zelf ook een interne vertrekwens kenbaar gemaakt en vervolgens een vakantie voor twaalf dagen naar Griekenland geboekt. Misschien neem ik Lucky wel mee.