Iets waar ze in Sittard, Emmen en Oss extatisch van zouden raken. Waar ze in Veendam en Haarlem nog veel over dromen. Zelfs in Enschede zal het gaan leven. Er waren vast ook wat Alkmaarders in het uitvak – oudere jongeren – die even terug dachten aan hun gloriemomenten in de Eerste Divisie.

En wij? Wij vonden het wel geinig. De opleiding van onze club is kennelijk in staat om het op een na hoogste niveau in Nederlands te winnen. De Fun Games konden we er wel een keertje voor missen.

Neem ook onze man van het jaar. Het is zelden zo gemakkelijk geweest. Er is een speler die ver boven de rest uittorent.

Wat een rare club is het toch. Ik dacht er ook aan bij het zien van het, voor Alkmaarse begrippen, fanatieke uitvak. Hier winnen zou voor hen echt nog een behoorlijk dingetje zijn. Ze zouden dan mogelijk nog kans maken op de tweede plaats. Elke Amsterdammer ziet dit seizoen als totaal verloren, maar in Alkmaar zouden ze graag in onze ranglijstschoenen staan. Je zou haast begrijpen waarom niet iedereen dol is op onze club.

Neem ook onze man van het jaar. Het is zelden zo gemakkelijk geweest. Er is een speler die ver boven de rest uittorent. Gelukkig werd Hakim Ziyech dan ook verkozen tot Ajacied van het Jaar. Toch is deze vanzelfsprekendheid bij Ajax controversieel. Hakim is namelijk ook veel uitgefloten in de afgelopen maanden. Ingewikkeld wel.

Een raar seizoen, met in de laatste thuiswedstrijd een degelijk potje. Niet spectaculair. Wat leuke momenten. Veel saaie minuten. Slordigheden. Volgende week zal ik er niets meer van weten. Behalve dan die minuut met 34 op de klok. Applaus herinnerde aan hoe het deze zomer allemaal begon. O ja.

Nog een uitwedstrijd en we zijn verlost van dit voor Alkmaarse begrippen niet slechte seizoen. Goddank.