Huntelaar deed dat deze week weer. Een vrolijke noot laten klinken in toch behoorlijk sombere dagen voor Ajacieden. Hij gaat hoogstwaarschijnlijk nog één seizoen door als spits. En zo is hij een voorbeeld van volharding, van clubtrouw. 

Op Goede Vrijdag was er ook een lichtpunt: Café Ajax Life was in de Arena een geweldige avond met Ajaxsupporters onder elkaar, een avond die Jack Spijkerman schitterend presenteerde en die bol stond van Ajaxnostalgie. Een fijne quiz met supporters die meededen, fanatiek aangevoerd door onder andere Frenkie de Jong en Nick Viergever.     

Waarom dan toch zo sombertjes, vraag je misschien af. Als ik mijn gedachten laat gaan over Ajax anno nu is dat allemaal niet heel gek. Ik ben geen fan van de Tunnel Club, heb moeite met Hakim Ziyech die vooral zichzelf centraal stelt, met Amin Younes die hetzelfde doet, met de voorsprong van PSV, met het geëmmer rond de naamgeving van het stadion, met de trainerswissels van Peter Bosz naar Marcel Keizer naar Erik ten Hag en met het spel dat Ajax in de laatste wedstrijd op de mat legde. Met dus best veel dingen die nu spelen rond de club. 

Wat mij dan te binnen schiet: Ajax heeft voor mij een heel inspirerend verleden. Met ups en downs, maar je onthoudt vooral het goede. Dat is een menselijk trekje, dat geldt ook voor mij. 

Nog nooit heeft de verjaardag van een Ajacied zoveel pijn gedaan.

Als ik hoor dat Onder 17 de Future Cup wint in een finale tegen Juventus, denk ik: de club heeft best kans op een behoorlijke toekomst. Ook het verlengen van Huntelaar draagt bij aan het fijne perspectief. 

Met het heden, het nu, wil het niet zo vlotten. Daar zijn teveel dingen voor gebeurd dit seizoen. Het drama van Abdelhak Nouri is het pijnlijkste moment, waar we natuurlijk aan werden herinnerd toen hij vorige week jarig was. Nog nooit heeft de verjaardag van een Ajacied zoveel pijn gedaan. Hij had ‘m moeten meemaken, als Ajaxspeler.

Dit seizoen kan zomaar de boeken ingaan als eentje die we met z’n allen snel moeten vergeten. Er moeten echt wonderen plaatsvinden om dat anders te laten zijn. Als ik mag kiezen, is dat verrassend en totaal onverwacht nieuws uit Geuzenveld, over een van de meest geliefde Ajacieden ooit. Nog liever dan de schaal of het wijzigen van de naambordjes op de Amsterdam Arena.

Ga vooral niet mee in mijn sombere gedachten over het Ajax anno nu. Neem de instelling en de positieve houding van Nouri als houvast in dit soort moeilijke tijden.