Tot het moment dat de club de laatste Ajaxhorde vormde voor een tweede achtereenvolgende Europacup II-beker in 1988. Na de finale in Athene, een jaar later al op herhaling in Straatsburg. Ik was er meer dan klaar voor.

Veel randzaken herinner ik me niet meer van die eindstrijd. Ja, ik snapte niet goed dat er Nederlanders tegenover elkaar stonden in een Europacupfinale. En ik had nog nooit van Piet den Boer gehoord. Toen hij scoorde, moesten mijn vriendje en ik eerst nog lachen om zijn naam. Hij had net zo goed een Nederlander kunnen zijn. Dat bleek hij ook. De spits kwam uit Rotterdam. Dat sentiment speelde geen enkele rol. Wel dat een Nederlander Ajax in een Europese finale pijn deed. Piet lachte het laatst.

Enfin, afgelopen weekeinde bezocht ik dertig jaar na dato voor het eerst de club die ons in 1988 van de Europacupbeker afhield. Samen met collega-liefhebber Floris en fotograaf Stanley waren we in Mechelen om een portret te maken over Hassane Bandé. Het resultaat vind je in onze nieuwe krant die vrijdag 2 maart op de mat valt.

Hoewel Ajax na 1988 nooit meer in Europees verband een wedstrijd tegen Malinwa speelde, blijft het voor mij toch de meest gerenommeerde club uit de Belgische competitie. Ik was geregeld bij Anderlecht en Club Brugge, maar heb meer met KV Mechelen. Juist vanwege die prille jeugdherinnering, vermoed ik

Het huidige Mechelen speelt slecht en degradatievoetbal. De club heeft mooie plannen voor de toekomst, maar moet eerst maar eens sportief zien te overleven. Dat is nog lang geen uitgemaakte zaak. Op twee wedstrijden voor het eind van de reguliere competitie staat de ploeg zelfs op de funeste laatste plaats. Op doelsaldo, ook nog eens.

Lullig. Net nu KV Mechelen het op de rit heeft, zit het sportief in zwaar weer.

De rood-gele trots speelt zijn wedstrijden in het stadion Achter de Kazerne. Als je de heilige grond betreedt, lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan bij de hoofdingang. Kijk je verder, dan zijn de overige tribunes al grondig vernieuwd. Steevast zitten er veertienduizend fanatieke toeschouwers. Trotse fans die het financiële wanbeleid van bobo’s in 2003 met de eigen portemonnee repareerden en daarmee een faillissement voorkwamen. Mechelen is met recht een club van het volk.

De invloed van de fans reikt sindsdien ver. Formeel zelfs tot in het bestuur. De bobo’s zijn gewaarschuwd. Er gaat pas een euro uit als deze al binnen is. Bandés miljoenentransfer naar Ajax komt dan ook op een goed moment. Bij degradatie levert Mechelen namelijk veel televisiegeld in en als het er niet in slaagt direct weer te promoveren, ziet het er in financieel opzicht helemaal zorgelijk uit. Lullig. Net nu de club het op de rit heeft, zit het sportief in zwaar weer.

In de krochten van het stadion mijmer ik op het perstribunetje wat over het voormalige Europacup II-toernooi, in 1999 volledig door de Uefa opgeheven. Mechelen was in 1988 de laatste club die de beker won en niet in één van de vijf grote competities uitkwam.

Had ik als tienjarige nog nooit van Mechelen gehoord, hoeveel tienjarige fans van Manchester United wisten vorig seizoen iets van Ajax? De nieuwste generatie leeft in een voetbal-bel gevormd door impressies van topteams en spelers in populaire voetbalgames. Denk je dat jonge fans uit Engeland, Spanje, Duitsland, Frankrijk en Italië de eredivisieknop indrukken bij Fifa 18?

In diezelfde gedachtenkronkel verlang ik naar het moment dat het Europacupvoetbal opnieuw positief wordt ontregeld door een onverwacht voetbalsprookje. Ajax deed dat vorig seizoen bijna, maar ik vrees dat het er in Mechelen niet snel meer van zal komen. Hopelijk brengen beide clubs bij Hassane Bandé nu en na de zomer het beste naar boven.

Dan hebben we toch nog een onverwacht voetbalsprookje.