Het spel van de laatste weken, de onrust in de top van de club, de besluiteloosheid rond de vernoeming van de Arena naar Johan Cruijff, bijvoorbeeld. Maar daar ga ik het allemaal niet over hebben. De kop gaat over de situatie van Amin Younes. En het zijn ook nog eens zijn eigen woorden.

Hoe dat zit? Dan moeten we terug naar november 2016. Toen nam ik een filmpje met hem op voor de Ajax Kids Club en schreef daarna in een blog – met bijna dezelfde titel als deze – het volgende:
 
“‘Het is een aanfluiting,’ roept Amin Younes door de opblaashal op De Toekomst. ‘Het is een aanfluiting!’ Hij zegt het gelukkig met een grote glimlach op zijn gezicht. Younes is niet echt boos, dat kan hij helemaal niet zijn.”

Dat laatste lijkt totaal te zijn veranderd, er hangt al het hele seizoen chagrijn om hem heen. Ik kan me niet herinneren dat ik hem sinds de zomer op het veld heb zien lachen. En het is alleen maar erger geworden sinds zijn afgeketste transfer naar Napoli.

Ik kan me niet herinneren dat ik Younes sinds de zomer op het veld heb zien lachen.

Dat terwijl hij bij Ajax binnenkwam als een vrolijk ventje en hij leek alles bij de club leuk te vinden. Zelfs op vrije dagen kwam hij naar De Toekomst om te trainen en beter te worden. Dat doe je niet als je het niet naar je zin hebt.

De Duitser sprak ook binnen de kortste keren Nederlands. En als hij een nieuwe uitdrukking had geleerd, wilde hij die maar wat graag gebruiken. Zoals wel bleek anderhalf jaar geleden in de opblaashal. In het halfuurtje dat we daar met hem hadden, werd ik definitief fan van Younes.

Vooral vanwege zijn voetbalkwaliteiten – want hij heeft iets dat maar weinig voetballers hebben: ongrijpbaar zijn in de dribbels – maar zijn persoonlijkheid heeft het supporterschap alleen maar versterkt.

Maar zo ongrijpbaar als hij was op het veld, zo ongrijpbaar is nu het gedoe rondom hem. Ik snap er niets van. Hoe kan zo veel vrolijkheid omslaan naar zo veel boosheid? Ik kan maar geen antwoord bedenken op die vraag.

Ligt het aan Younes zelf, ligt het aan Ajax, zijn er in Napels dingen gebeurd die hem hebben veranderd? Of moet het in nog iets anders worden gezocht? Ik heb geen idee...

Wat ik wel zeker weet: ik vind het zonde. Ik had Younes graag nog een paar wedstrijden zien dribbelen in het Ajaxshirt om daarna te bekijken hoe hij het bij Duitsland zou doen op het WK. Maar dat gaat allemaal niet gebeuren.

Om met de woorden van Younes te spreken: het is een aanfluiting.