Donny van de Beek is als kind in de ketel met feestvreugde gevallen. Zijn juichfilmpje is niet eens zo bijzonder. Hij breekt glas, iets dat in zeer weinig situaties iets positiefs is. Donny komt er echter mee weg. Knuffelbaar als hij is.

Ziyech is het interessants. Hij mist de aaibaarheid van de andere twee doelpuntenmakers. Toch weet ook hij het momentum te pakken. In zo’n matige wedstrijd, waar hij helaas her en der weer werd uitgefloten, in de slotseconden een vrije trap zo droog intrappen, zorgt al voor een mooi verhaal. Zijn filmpje maakt het af. Op een compleet andere manier.

Toen ik dit blog begon, Martin Jol moet trainer geweest zijn, zat ik helemaal niet op stoeltje 63.

We zien Hakim met zijn rechterwijsvinger een knibbelknabbelknuisjegebaar maken boven zijn rechteroog. Geen idee wat het betekent. Wellicht iets uit Dronten en omgeving. De briljante wispelturige middenvelder zet ons zelfs vanaf een groot scherm op het verkeerde been. Ik zag er een sliep-uit naar zijn uitfluiters in. Dat gunde ik ze op dat moment in ieder geval van harte.

Leuk bedacht wel die schermfeestjes. Dit potje kon ze in ieder geval goed gebruiken. Los van een NAC-speler die met 69 op zijn shirt durfde te spelen, was er anders weinig van bij gebleven. Dit bijzondere nummer noemen, brengt mij op een bekentenis.

Toen ik dit blog begon, Martin Jol moet trainer geweest zijn, zat ik helemaal niet op stoeltje 63. Ik zat op 69. Dit vond ik echter te afleidend voor de onschuldige bedoelingen met mijn stukjes. Met respect keek ik dan ook naar de 69 van NAC. Hij durft iets dat ik ooit uit de weg ben gegaan.

Hij nodigde helaas wel uit tot een aantal zeer foute grappen. Sorry. Er was nou eenmaal weinig op het veld te speuren wat hier van afleidde. Alleen daarom al ben ik Hakim erg dankbaar om zijn vrije trap. Zijn onverklaarbare op en neer springende wijsvinger is een veel beter souvenir van Ajax - NAC dan belegen grappen met thema 69.

Laat Neres en Ziyech voortaan maar de doelpunten maken.