Ik denk vaak en graag terug aan de Hakim Ziyech onder Peter Bosz. Die ging als de brandweer. Hij koppelde zijn onmiskenbare voetbalkunsten aan pure werklust. Deze Ziyech werd door alles en iedereen terecht geprezen. Hoewel zijn afstandsschoten toen ook al een dingetje waren, liepen Ajaxsupporters met hem weg en waren ze maar wat blij met de middenvelder.

Succes verbloemt veel, zo blijkt. Dit seizoen zien we veel meer de nukkige Ziyech als een vedette die zich continu onbegrepen voelt. Als voetballend niet alles lukt, dan gaat je uitstraling tegen je werken. Of dat nou helemaal terecht is of niet, zo werkt de publieke opinie nou eenmaal. En het gaat hier niet over een hoed of een dure auto, zoals bij Memphis zo vaak het geval is. Ziyech roept dan aldoor dat het hem niks kan schelen. 

Dan kan Ziyech gebaartjes maken naar het publiek, maar het zou ook best eens aardig zijn een tijdje in de spiegel te staren. Je kunt voetballend heus de beste zijn, maar dan word je ook zo beoordeeld en soms veroordeeld. Supporters en journalisten mogen Ziyech kennelijk alleen vertellen hoe goed hij is, als veredeld klapvee, anders moeten ze hun mond houden.

Je kunt voetballend de beste zijn, maar dan word je ook zo beoordeeld en veroordeeld.

Ook tegen NAC doet Ziyech dingen waar ik likkebaardend naar kijk. Ik herinner me alleen al een jaloersmakende aanname, waarmee hij een tegenstander het bos instuurt. Toch gaat er ook best veel fout bij de middenvelder. Herhaaldelijk zelfs. Het publiek slaat heus niet aan als een lastige steekbal mislukt, maar als je binnen anderhalve minuut drie keer simpel de bal verspeelt, dan reageren mensen. Ziyech heeft wel eens aangegeven ‘daar lak aan te hebben’. Dat kan allemaal, maar wees dan niet verbaasd als mensen daar iets van vinden.

Vooropgesteld, ik ben geen voorstander van het uitfluiten van spelers. Heb er zelfs een hekel aan. Ook bij Ziyech zou dit niet moeten gebeuren. Hij gaat er heus niet beter van voetballen. Ajaxpubliek is veeleisend. In Ajax Life 10 vertelde Andre Onana dat hij het liefste uitwedstrijden speelde, omdat hij zich in de Arena niet altijd thuis voelt vanwege het in zijn ogen veel te kritische publiek.

Je kunt wel aanvoelen dat Onana daarin vast niet alleen staat. Dat mag het thuispubliek zich best aantrekken. De ploeg heeft alle steun nodig en Arenapubliek fluit soms wel heel snel. Aan de andere kant heb ik heus begrip voor gemor van supporters als in dit geval Ziyech dingen doet die simpelweg niet kunnen. Welke andere optie heeft het publiek om emotie te tonen? En de bal soms even in de ploeg houden en simpel spelen is ook een kwaliteit.

Ziyech roept vaak dat kritiek hem niks doet, maar zijn gebaartjes na de 3-1 weerspreken dat behoorlijk. Zou hij zich iets kwetsbaarder opstellen, dan zou de situatie al zoveel anders zijn. Interviews met de middenvelder gaan goed, totdat een verslaggever een kritische noot kraakt. Dan slaat de toon om en is Ziyech gepikeerd.

Zijn situatie bij Ajax staat ook niet op zichzelf. Ook bij sc Heerenveen en FC Twente had hij een haat-liefdeverhouding met de supporters. Hij kan telkens zijn schouders ophalen en verongelijkt doen, maar kan het misschien zo zijn dat hij zelf ook een rol speelt in het geheel?

Veel supporters beoordelen Ziyech louter en alleen om zijn voetbalkwaliteiten en wapperen met zijn goede statistieken om hun gelijk te halen. Anderen verwachten meer dan dat. Zij vinden dat een topvoetballer van Ajax ook op andere fronten een uithangbord voor de club moet zijn. Daar heeft Ziyech ogenschijnlijk maling aan. Dat mag, maar wat je geeft, krijg je terug. En hier komt de liefde duidelijk niet van twee kanten.

Het is al met al een discussie die geen winnaar oplevert. Het is immers maar net wat je van een Ajacied verwacht of hoe je redeneert vanuit je eigen gelijk.