Rasmus, je kreeg tegen Excelsior weer eens een kans. Heb je hem voor je gevoel gepakt?
“Nee, zo zie ik het niet. Nous speelde een lange periode heel erg goed en vandaag was hij, zoals meer spelers in de eerste helft, iets minder. Hij heeft veel wedstrijden gespeeld dus ik denk dat het eerder een fysieke reactie is.”

Toch zijn dit de minuten waarin je moet laten zien dat je er aan komt, toch?
“Ik zie deze wissel niet als een kans, maar elke speelminuut die ik krijg is een minuut om mezelf te bewijzen. We spelen dit seizoen veel wedstrijden, dan is het belangrijk dat wij als bankzitters klaar staan.”

Welke opdracht kreeg je in de rust mee van Ten Hag?
“Ik moest gewoon doen waar ik goed in ben. Aanvallen en hoog staan. Naar voren rennen en voorzetten geven. Dat pakte met die assist op Donny meteen goed uit.”

Het gaat bij jou naast je aanvallende capaciteiten vaak over je verbeterpunten in defensief opzicht. Hoe ontwikkel jij je op dat laatste vlak?
“I am working my ass off. Dat is het enige wat ik kan doen. Vooral het verbeteren in verdedigend opzicht is moeilijk als je weinig speelt. Ik wil natuurlijk in een bepaald ritme komen. Ik wil leren wat Matthijs doet. Hoe Hakim de bal wil hebben en dat geldt ook voor de andere spelers. We trainen daar wel op, maar een training is geen wedstrijd. Dat kost me dus wat meer tijd.”

Nog even over de wedstrijd. Jullie winnen met 7-1 en bleven zelfs tot het laatste fluitsignaal op zoek naar meer.
“Precies. Dat verlangt de trainer ook van ons in dit soort wedstrijden. Na de 3-0 en 4-1 wisten we wel dat de buit binnen was. We hadden er meer kunnen maken, maar als je zeven keer scoort, mag je niet mopperen. Voor mij was dit tot op heden sowieso de grootste zege uit mijn loopbaan.”