Laat ik vooropstellen dat ik fan ben van Younes. Ik vind het fantastisch om te zien hoe hij tegenstanders op een postzegel op het verkeerde been zette en wist uit te spelen. En nog voorspelbaarder dan Younes die binnendoor ging, was de kritiek dat hij te voorspelbaar was.

Je wist weliswaar wat Younes ging doen, er waren alleen weinig verdedigers die hem negentig minuten lang wisten af te stoppen. Hij vond altijd een gaatje. De publieke opinie over de Duitser sloeg een beetje door, zoals bij Joël Veltman ook het geval is. Het zegt genoeg dat Napoli hem oppikt.

Younes is een sympathieke vent, die leuk Nederlands praatte en graag nieuwe woordjes als ‘aanfluiting’ leerde. Ook hield hij van een visje en hij wilde graag de Duitse Mister Ajax worden. Kortom, knuffelbeer Younes had de gunfactor.

Ajax was en is voor een buitenspeler met de grillen, wisselvalligheid en potentie van Younes een ideale club.

Ik vind het jammer dat met zijn puike vorm ook de gunfactor het laatste halfjaar kwijt was. Younes leek zich steeds minder thuis te voelen in de Johan Cruijff Arena en het is veelzeggend dat een kans missen voor leeg doel, thuis tegen FC Utrecht zo’n beetje zijn laatste actie in Ajaxshirt was. Er speelde een polletje mee, maar dat is allang vergeten.

Hoe sympathiek Younes ook was, de laatste tijd klonken er andere geluiden door. Zo begreep Younes totaal niet waarom Ajax hem geen zomerse transfer gunde, al was het maar om zijn kansen op het WK te vergroten. Alsof de club iedereen moet laten gaan, alsof je bij Ajax geen kans maakt op het WK…

Younes klaagde niet alleen over een gemiste transfer, Younes klaagde ook in de krant over vermoeidheid en een interview met NRC moest worden afgekapt omdat het te kritisch zou zijn. Tel daar het gemor van de kritische Ajaxsupporters bij op en ergens blies een olifant het mooie verhaaltje uit. Een ziel onder de arm kwam ervoor in de plaats.

Younes zal Ajax dankbaar zijn dat het hem oppikte uit de 2. Bundesliga. Dat klinkt leuk, maar het komt gewoon neer op de Duitse Toto Divisie. Als hij straks bij Napoli op de bank terechtkomt en thuiszit terwijl die Mannschaft in actie komt op het WK, kan ik een kleine ‘zie je wel’ waarschijnlijk niet onderdrukken, zo vrees ik.

Ajax was en is voor een buitenspeler met de grillen, wisselvalligheid en potentie van Younes een ideale club voor persoonlijke ontwikkeling. Die waardering, dat inzicht, heb ik bij de linksbuiten het afgelopen halfjaar een beetje gemist, eerlijk gezegd. Rond Younes had ik zoiets nooit verwacht. Dat maakt het extra jammer.

Desondanks, succes in Napels, Amin!