Door Fabian Nagtzaam

Ik weet nog goed, al een half uur voor het einde van de wedstrijd voor de klassieker begon het al te leven. Dan schalde in de Meer en later in de Arena van de tribune: ‘Feyenoord is de volgende, Feyenoord is de volgende’.

Een week lang leefde je vervolgens toe naar die ene belangrijke wedstrijd. Soms kwam je vooraf kennissen tegen met een voorliefde voor Feyenoord. Dat waren altijd discussies op het scherpst van de snede.

Onderling met humor de boel al vroeg op scherp zetten, prachtig! De week na de klassieker kwam je dezelfde kennissen overigens maar al te graag tegen, want meestal lagen de drie punten in Amsterdam.

Bij de klassieker denk ik altijd aan die schitterende - vooral grote - overwinningen. 16 april 1989 was mijn eerste: met 4-1 walsten wij in het olympisch stadion over Feyenoord heen. Een jaar later ging ik voor het eerst mee naar de Kuip en wonnen wij met 0-4. Dennis Bergkamp scoorde tweemaal.

In de periode 1992-1994 waren er overwinningen bij van 0-3, 0-5, 5-2 en 0-4. Prachtig, maar er zijn twee wedstrijden die nog echt op mijn netvlies staan gebrand.

Ajax was die avond in Rotterdam zo goed...

18 mei 1995: op een donderdagavond, een week voor de Champions League-finale in Wenen, ging de ploeg van Louis van Gaal met veel reserves in de basis richting de Kuip. De basisspelers voor de finale tegen AC Milan werden gespaard.

Veel spanning zat er niet op de wedstrijd, maar Ajax was die avond zo goed... Onze reserves speelden Feyenoord helemaal zoek. Het werd 0-5! Nwanko Kanu speelde die avond weergaloos en vond tweemaal het net. De basis voor de overwinning tegen AC Milan was gelegd, want de ploeg bulkte van het zelfvertrouwen en Ajax won de Champions League.

De andere wedstrijd die ik mij nog levendig voor de geest kan halen werd op 22 oktober 1995 gespeeld.

We verzamelden op perron 13 van het Centraal Station. Vervolgens gingen we door een haag van ME naar de combitreinen met Rotterdam als bestemming. Arie Haan was enkele dagen daarvoor aangesteld bij het zwalkende Feyenoord. Vooral de humor tussen beide kampen om elkaar uit de tent te lokken trok mij aan.

Ajax was al vele wedstrijden ongeslagen zonder tegendoelpunten. Het toenmalige record van oud-Ajaxkeeper Heinz Stuy (1082 minuten zonder tegendoelpunten) stond op het punt gebroken te worden door Edwin van der Sar. 

Vol vertrouwen stapten wij de Kuip binnen om na tien minuten met 2-0 achter te staan: weg record. De Kuip ontplofte. Op dat moment keken de Ajaxspelers elkaar aan en dachten ‘dit gaat ons niet gebeuren’. Ajax gaf gas en nog voor de rust stonden we met 2-3 voor. Marc Overmars wist in deze historische wedstrijd tweemaal te scoren. Na negentig minuten lieten wij Rotterdam verbaasd achter met een 2-4 overwinning.

Die onverzettelijkheid van toen moeten Overmars en Van der Sar toch over kunnen brengen? Ik verwacht niet anders aanstaande zondag, want er is maar een optie in de klassieker: WINNEN!