Het is stil na de storm die de dag ervoor over ons land raasde. De laatste storm die ik meemaakte deed me terugdenken aan december, naar het geweldige 'sneeuwduel' waarin PSV (3-0) over de knie werd gelegd. Wat kijk ik weer uit naar het rollen van de bal. 

In de afgelopen weken werd het me duidelijk hoe voetbalminnend we in Nederland eigenlijk zijn. In Nieuw-Zeeland was het cricket en rugby dat de klok sloeg. Nergens zag ik voetballende kinderen, een voetbalveldje langs de weg of een Premier League-wedstrijd in de kroeg aanstaan. Best vreemd voor een land dat zo Brits georiënteerd is. In een vlaag van heimwee besefte ik me ineens hoezeer ik onze voetbalcultuur miste.

'Wanneer moet ik nou precies vrij vragen,' vroeg mijn partner in augustus vorig jaar.

Gelukkig was Ajax nooit ver weg. Zo dansten de vier letters prachtig op een oud affiche van een migrantenschip uit Engeland, genaamd Ajax. De Netflix-serie die we af en toe keken liet Bob Marleys 'Three Little Birds' horen, wat tevens de naam was van een hippieshop in een surfdorpje op onze laatste dag. Zou het een boodschap zijn?

Hoewel het einde van een vakantie nooit echt leuk is, had ik dit keer geen enkele moeite om naar huis te gaan. De hele reis was namelijk vakkundig gepland in de winterstop. “Wanneer moet ik nou precies vrij vragen,” vroeg mijn partner in augustus vorig jaar. Met één blik op de seizoensplanning wist ik dat er geen speelruimte in de agenda zat. In ieder geval tussen 25 december en 21 januari antwoordde ik instinctief en met droge ogen, terwijl hij nietsvermoedend de data opschreef. 

Een van de mooiste potjes van het jaar, de klassieke strijd om Mokum, wilde ik natuurlijk voor geen goud missen. Daar kon zelfs een mooie reisbestemming geen speld tussen krijgen!