Natuurlijk is er voor topsporters helemaal geen tijd voor zelfreflectie. Alles dendert gewoon keihard gevoelloos door. In een persconferentie vertelde Keizer dat de selectie door Nouri enkele weken achterstand heeft opgelopen in de voorbereiding. Dat lijkt me onzin. Niet alleen omdat zoiets verschrikkelijks niet in tijd is uit te drukken, maar vooral omdat – als je dat dan toch doet – je wat mij betreft gerust een heel seizoen vertraging mag inschatten.

Toch vind ik het mooi dat de trainer met zo'n statement naar buiten komt. Nouri moet bespreekbaar blijven. Zijn drama kan geen taboe worden. Dat doet de trainer goed. Het trauma dat zijn jonge ploeg nog lang zal moeten dragen, de rouw, mag niet weggemoffeld worden. Je kunt, zeker na dit potje, veel kritiek hebben op de trainer. Zijn presentatie naar buiten is prima.

Zonder Europese potjes is er doordeweeks toch wat tijd voor reflectie.

Ook goed was Dijks. Oké, ik maak half een grapje, maar meen het ook. Haast niemand haalde tegen Vitesse zijn niveau. Mitchell wel. Als er een man van de wedstrijd was omgeroepen, had hij het van mij zo mogen zijn. Waarschijnlijk ligt hiermee de vinger op de zere plek.

De linksback die hier eigenlijk niet meer had moeten spelen. De man die gemaakt is voor de Engelse tweede divisie. Die man uitroepen tot beste. Wijselijk werd er deze keer niemand omgeroepen.

Wellicht is het een geluk bij een ongeluk dat er dit jaar minder doordeweekse wedstrijden zijn. Zonder Europese potjes is er dan toch wat tijd voor reflectie. Wie weet is het een idee om die vrijgekomen uren door te brengen met de selectie van Swift. Om wat op te steken. Van jongens die wel kunnen winnen van Vitesse. Van het minst slechte team van Amsterdam.