Door Wouter Verberkt

Hij maakt, volgens de zeventien miljoen coaches thuis op de bank, te veel foutjes. De inmiddels bekende 'Veltmannetjes'. Een paar weken geleden koos Marcel Keizer Veltman als zijn nieuwe aanvoerder. Er waren lachende gezichten te zien, de handen gingen op elkaar.

Je hoort weinig over Joël van andere spelers. Het is niet de grappenmaker, de wijsneus of de speler met de grote mond. Veltman is een gewone jongen, die gewoon zijn best doet. Veltman is niet te beroerd om het vuile werk op te knappen voor anderen.

Het was Peter Bosz die mijn ogen deed openen. Fouten beginnen vaak voorin, veroorzaakt door balverlies. Als het middenveld vervolgens niet goed aansluit, heb je een probleem. Dat Veltman, of een andere man in de laatste linie, dit moet corrigeren is ‘part of the job’.

Ik weet nu wie Veltman is. Veltman is die jongen achterin de klas. Zijn buurman laat een scheet en geeft Joël de schuld. Veltman is een eenzame superheld, die alle narigheid over zich heen krijgt maar nooit klaagt. De complimenten gaan naar zijn teamgenoten, soms ten onrechte. Het zal Veltman een worst wezen.

Ik vraag jullie om, af en toe, de handen op elkaar te krijgen voor Joël.

Het zal ook dit seizoen gebeuren. Kluivert lijdt balverlies, Schöne is vervolgens te laat, Veltman moet een overtreding maken en krijgt daarvoor een prent. De sociale media zullen er vol mee staan. Hoe kan een speler zoals Veltman nu bij Ajax spelen? Hoe heeft Ajax Kenny Tete naar Olympique Lyon kunnen laten gaan?

Kenny kon een seizoen bankzitten (nog langer als je zijn blessure meerekent) niet verkroppen en vertrok. Joël is er, na al die kritieken, nog steeds. Joël bijt al zestien jaar door de zure appel heen als het moet. In de F’jes zal het immers niet anders zijn gegaan.

Als een superheld eenmaal zijn gezicht heeft laten zien, kan hij niet meer functioneren. Zijn bestaan als (lokale) held houdt dan op. Ik vraag jullie niet om van hem te houden, al die liefde zou Joël toch niet aankunnen, denk ik. Dat is hij niet gewend.

Ik vraag jullie om, af en toe, de handen op elkaar te krijgen voor Joël. Niet te vaak, anders verliest hij zijn rol. Maar net genoeg om hem dat laatste zetje te geven wat hij zo nodig heeft.

Ik hoop dat Veltman nog twee seizoenen blijft, net zoals Davy Klaassen deed na zijn benoeming als aanvoerder. Zodat hij, op zijn manier, kan uitgroeien tot een speler die Ajax kan dragen.

Mijn held zal hij altijd blijven. Want hij speelt met zijn hart, voor Ajax. Mijn grote liefde.