Er was een punt in de loopbaan van Urby als Issy waarop ze dachten dat het goed was om te vertrekken bij Ajax. Urby maakte een mooie transfer naar AC Milan en heeft een kampioensmedaille binnen, maar Aissati trok naar Turkije en verdween in anonimiteit.

Het startpunt was dan misschien anders, de conclusie is hetzelfde. Verkeerde keuzes, afgegleden en nu maar hopen dat je nog wordt opgepikt. Met de wijsheid van nu zou je dit duo, volgens de redenering van Overmars, een ‘tobtandem’ kunnen noemen.

Hoe anders is de gemiddelde reactie van supporters op de artikelen over Urby en Aissati. Terughalen! En wel nu, wat zit die Overmars toch weer te slapen. Ajax heeft toch nog een linksback nodig? En Aissati deed het toch een halfjaartje leuk tijdens het kwartetten met schalen?

De kunst van kampioenschappen leren winnen kan Emanuelson helaas ook al niet overbrengen.

Het lijkt mij geen goede basis om een Urby terug te halen. Ik snap dan ook totaal niet dat er Ajacieden zijn die de wisselvallige Urby graag zien terugkeren. We weten niet eens of we hem nu verdediger of middenvelder moeten noemen. Liever heb ik dat een van zijn neefjes op De Toekomst weet door te breken. Daar heb je veel meer aan.

Urby is weliswaar slechts 31 jaar jong, maar ook alweer een tijdje passé, vrees ik. Het wordt ‘m gewoon niet meer. Zoals Heitinga het ondanks alle applaus niet werd. Een kwartier speeltijd dit seizoen bij Sheffield Wednesday, maar goed genoeg voor de titelrace en Europese aspiraties van Ajax? Jammer maar helaas, sorry Urbs.

Hij wilde toch graag weg bij Ajax? Dat het gevolg dood spoor blijkt, vind ik ontzettend jammer. Echt waar. Maar Ajax hoeft zich niet op te werpen als reddingsboei. Er zijn voldoende goede spelers beschikbaar en anders staat er wel jeugd te trappelen. De kunst van kampioenschappen leren winnen kan Emanuelson helaas ook al niet overbrengen, simpelweg omdat hij altijd naast de schaal greep.

Het zou voor speler, club en supporters beter zijn als iemand accepteert dat Ajax de top van zijn kunnen is. Misschien vormt Joël Veltman daar straks wel het levende bewijs van.