Zeker in die jaren dat ze meer in Madrid moesten zijn dan in Waalwijk, werd het haast absurdistisch. Ik kreeg alleen nog vrienden mee die de tegenstanders weleens voor het echie wilden zien. Ajaxvrienden bleken nuchterder, die kwamen nog alleen mee naar potjes waarin wit-rood-wit favoriet was.

Die tijd is gelukkig voorbij. Vooral de blinde passe-partouts vind ik erg goed. Goedkopere kaartjes vóór de loting. Logisch. Een groot deel van het stadion komt nou eenmaal voor Ajax, los van de tegenstander. Ook kun je tegenwoordig achter je beeldscherm op de gewenste stoeltjes klikken. Super.

Hulde dus Ajax, goed bezig.

Maar waarom hoop ik nog altijd dat een ander de kaarten via zijn computer voor me regelt? Dat online gedoe lijkt almaar vervelender te worden. Het invullen van die oneindige barcodenummers valt nog mee. Dat daarvoor niets anders wordt verzonnen, kan ik mee leven. Daarna gebeurt echter altijd iets waardoor mijn bloeddruk stijgt. Altijd een verrassing wat het deze keer zal zijn.

Vooral de blinde passe-partouts vind ik erg goed. Goedkopere kaartjes vóór de loting. Logisch.

Het kan aan mij liggen, want het stadion zit telkens aardig vol. Dat het al die tienduizenden supporters weer gelukt is om al die streepjescodes te printen, geeft me hoop in de mensheid. Al die nieuwe cartridges, al die noodbezoekjes aan copyrettes, al dat illegale geprint op kantoren en scholen, daar hoor ik niemand over.  

Inmiddels weet ik welke browser ik moet openen voor de vlotste afhandeling. In mijn toeleven-naar-de-wedstrijd-enthousiasme vergeet ik dit wel altijd weer.

Voor de huidige passe-partouts had ik aanvankelijk de wegtikkende minuten om af te rekenen niet gehaald. Het bloed steeg vertrouwd naar mijn hoofd. Gelukkig had ik in dit geval geen enkele haast. Voor een populaire (uit)wedstrijd was ik de pineut geweest.

Het bleek, uiteraard, een nieuw probleem te zijn. Ik had de barcodes van de kaarten niet in de juiste volgorde ingetypt en hier werd geen melding van gedaan. Een klein voorbeeldje, ik zal het verder kort houden.

Ik heb Ajax Fancare nog altijd behoorlijk lief hoor. Steeds liever zelfs. Mijn portemonnee heeft op dit vlak weinig te klagen. Dat de positieve ontwikkelingen kinderziektes meebrengen, is begrijpelijk.

Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat mijn Ajaxgerelateerde bloedrukschommelingen van het veld blijven komen en niet vanuit een kantoor met systeemplafond. Bij voorbaat dank.