Het werd zelfs in alle media bejubeld, tot internationale kranten aan toe. De ingedutte tribunes waren wakker gespeeld in de JC Arena. Supporters stonden op de banken. Van der Sar bedankte hen tijdens de laatste thuiswedstrijd, en speelde in op het geloof dat er meer in het vat zat. Net als andere stafleden, die droomden in interviews van overwintering in de Champions League in het volgend seizoen.  

Maar deze droom had helaas geen mierzoet Disney-einde, maar eentje van de Grimm-broeders. Het seizoen dat prachtig opbloeide, verviel van hoop en geloof in deceptie. De menselijke aard kwam bovendrijven. Iets met geen concessies willen doen en persoonlijke ambities. Gevoelens die blijkbaar leefden onder verschillende mensen in het Ajaxsprookje van 2016/2017.

Ik wil je dit sprookje graag vertellen.

Er was eens een sprookjesBosz waar Peter woonde, waar de zon scheen en de inwoners trots waren op hun koninkrijk. Iedereen sprak liefkozend over de bloeiende bomen in het bos die diep geworteld waren in de tradities van het rijk. Inwoners genoten met volle teugen en hun hart klopte vol verwachting voor het balspel dat Peter in het bos had geïntroduceerd. Ze draaiden hun spaarpot om en kochten met passie een nieuwe seizoenkaart voor dat spelletje van Peter.

Op een dag kwam er plotseling een brief van de koning, ondertekend door het technisch hart van het koninkrijk en met verstrekkende gevolgen. In de brief stond dat er wolven in het sprookjesBosz waren gesignaleerd, die de bal lek konden bijten. Peter had ze gezien, schreven zij. In plaats van te vragen aan Peter waar de wolven zich bevonden en hoe deze getemd konden worden, kwam de staf met een rigoureus besluit. 

'Er waren wolven in het sprookjesBosz gesignaleerd, die de bal lek konden bijten'

Het besluit in de brief luidde dat de wolven niet weggejaagd werden, maar dat ze de ruimte moest worden gegeven - om met de bal te spelen. Om die ruimte te geven, moesten alle bomen in het sprookjesBosz worden gekapt. Zonder concessies. 

Andere opties om samen met de wolven te spelen werden niet verkend en Peter koos snel voor een ander, groter bos. Verdere uitleg bleef uit richting de met vraagtekens achtergebleven bewoners in het sprookjesbos. Het was voor hen gissen waar de wolven vandaan waren gekomen. Niemand had ze gezien. Ook was het een raadsel hoe het nu verder moest zonder Peter en zijn spelletje, in het plotseling saaie sprookjesbos. 

En toen leefden de inwoners gelukkig wel voor altijd in hun koninkrijk verder. Maar ze leefden toch ook een beetje met de ziel onder de arm in het kaal ogende landschap. Waar het geloof weer langzaam moest groeien.